60- دعا برای برطرف شدن موانع ظهور

از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که در مورد ظهور خود به خداوند متعال عرضه می‌دارد:
«اللهم... وافتح طُرُقاته و سهل خروجه و وطّیء مسالکه» (1)؛
«بارخدایا!... راه‌هایش را باز و خروجش را تسهیل و زمینه‌هایش را هموار گردان».
ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) راه‌ها و مسلک‌هایی دارد که تنها خداوند متعال می‌تواند آن‌ها را باز کرده و تسهیل نماید و زمینه را برای ظهورش فراهم سازد. و لذا حضرت مهدی (علیه السلام) از خداوند متعال می‌خواهد تا زمینه را برای ظهورش آماده سازد و ما نیز باید این حاجت را از خداوند خواستار باشیم.
و نیز از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که به خداوند متعال عرضه می‌دارد:
«اللهم فأذن بذلک» (2)؛
«بارخدایا! به این امر [ظهور] اذن فرما».
ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) به اذن و اراده و مشیّت خداوند متعال است، و لذا امام زمان (علیه السلام) از او می‌خواهد تا در ظهورش فرمان دهد و ما نیز باید این حاجت را از خداوند درخواست نماییم.
61- ظهور به اذن خداست

از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که در توقیعی به علیّ بن محمد سمری می‌فرماید:
«فقد وقعت الغیبة التامة، فلاظهور الا بعد اذن الله تعالی ذکره» (3)؛
«پس به تحقیق غیبت تام واقع شد، پس ظهوری نیست مگر بعد از اذن خداوندی که ذکرش متعالی است».
امر فرج و ظهور امام زمان (علیه السلام) به فرمان هیچ کس نیست و کسی هم از آن مطّلع نمی‌باشد و تنها با تحقق شرایط ظهور و رفع موانع از آن است که به اذن و مشیت و اراده‌ی الهی ظهور منجی عالم بشریت تحقق می‌یابد.
62- از علائم ظهور

از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که خطاب به علیّ بن محمد سمری فرمود:
«... فلا ظهور الا بعد اذن الله تعالی ذکره، و ذلک بعد طول الأمد و قسوة القلب و امتلاء الأرض جوراً» (4)؛
«... پس ظهوری نیست مگر بعد از اذن خداوندی که ذکرش متعالی است، و این بعد از مدت طولانی و قساوت قلب و پر شدن زمین از جور اتفاق می‌افتد».
مطابق حدیث فوق از جمله نشانه‌های قبل از ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) عبارت است از؛
1- طولانی شدن غیبت حضرت مهدی (علیه السلام)
2- قساوت قلب پیدا کردن مردم در دوری از حضرت.
3- پر شدن زمین از ظلم وجور قبل از ظهور حضرت مهدی (علیه السلام).
63- عصر ظهور، عصر پیروزی

از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که درباره‌ی خود چنین تعبیری فرمودند:
«صاحب یوم الفتح» (5)؛
«صاحب روز پیروزی».
گرچه بسیاری از پیامبران الهی و اوصیا و مصلحان جامعه قیام به حق کرده و با دشمنان جنگیدند که در برخی موارد پیروز شده و در برخی دیگر در ظاهر شکست خوردند، ولی وعده‌ی حتمی الهی آن است که در آخرالزمان هنگامی که حضرت مهدی (علیه السلام) به اذن او ظهور کرد جهان به دستان با کفایت او فتح شود.
64- امام زمان (علیه السلام)، ریشه کن کننده‌ی ظالمان

از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که در مورد خود می‌فرماید:
«أین المعدّ لقطع دابر الظلمة» (6)؛
«کجاست آن که آماده شده برای برکندن ریشه‌ی ستمگران».
گرچه برخی در صدد مبارزه و مقابله‌ی با ظلم و ظالمان برآمده و با آن به ستیز برخواستند ولی هیچ کس تاکنون نتوانسته ظلم را ریشه کن نماید، و این کار تنها با کمک الهی به دست با کفایت حضرت مهدی (علیه السلام) در آخرالزمان و عصر آن حضرت تحقق می‌یابد.
65- امام زمان(علیه السلام)، برطرف کننده‌ی انحرافات

از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که در مورد خود فرمود:
«این المنتظر لإقامة الأمت و العِوَج» (7)؛
«کجاست آن انتظار کشیده شده برای برطرف ساختن کژی‌ها و انحرافات؟».
بسیاری از افراد بوده و هستند که ادعای مبارزه و مقابله با انحرافات و کژی‌ها را داشته و دست به اقدام هم زده‌اند ولی نتوانسته‌اند که به طور کامل و یا در سطح جهان به این هدف خود نایل آیند، و تنها کسی که خداوند متعال وعده داده که این کار را انجام دهد امام زمان (علیه السلام) است، و لذا همه‌ی مردم انتظار آمدن آن را دارند.
66- امام زمان (علیه السلام)، زنده کننده‌ی قرآن

از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که در مورد خود فرمود:
«این المؤمّل لإحیاء الکتاب و حدوده» (8)؛
«کجاست آن که برای زنده کردن کتاب خدا و حدود آن به او آرزوست».
در عصر غیبت امام زمان (علیه السلام) و حتی بعد از وفات رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بخشی از آیات قرآن و حدود آن بر زمین ماند و مورد اعراض و بی‌توجهی مردم قرار گرفت، و تنها کسی که به کمک و نصرت خداوند متعال می‌تواند احیاگر کتاب خدا و حدود آن باشد امام زمان (علیه السلام) در عصر ظهور است و لذا همه‌ی مردم انتظار و امید ظهور او را بر این کار مهم دارند.
67- امام زمان (علیه السلام)، عزیز کننده‌ی اولیا

از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که فرمود:
«این معزّ الأولیاء و مذلّ الاعداء» (9)؛
«کجاست عزت دهنده اولیا و خوارکننده‌ی دشمنان».
اولیای الهی در عصر غیبت امام زمان (علیه السلام) مورد اذیت و آزار از طرف دشمنان قرار داشته و دارند، و به عکس، دشمنان اسلام در اوج عزت و احترام به سر می‌برند، و این حالت برای هر دو دسته در طول تاریخ بشریت بوده و خواهد بود تا امام زمان (علیه السلام) ظهور کند و اولیای الهی را عزیز کرده و دشمنان را خوار و ذلیل گرداند.
68- امام زمان (علیه السلام)، نگهبان دانا

از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که خود را این‌گونه توصیف کرده است:
«الحفیظ العلیم، الذی جعلته خزائن الارض» (10)؛
«نگهبان دانایی که او را بر خزینه‌های زمین منسوب کرده‌ای».
خیلی‌ها نگهبان هستند ولی به امور دانا نیستند و نمی‌دانند که چگونه از امور محافظت کنند، ولی امام زمان (علیه السلام) همچون حضرت یوسف (علیه السلام) حافظ و نگهبانی داناست که خداوند متعال او را مسئول حفظ خزینه‌های گرانبهای زمین قرار داده است.
69- امام زمان (علیه السلام)، پدر مهربان

از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که در جایی خود را این‌گونه توصیف کرده است:
«الاب الرحیم، الذی ملّکْتَهُ ازمّة البسط و القبض» (11)؛
«و پدر مهربانی که بسط و قبض را به دست قدرت او قرار دادی».
برخی از پدرها هستند که مهربان نیستند و لذا اموالی را که به دست می‌آورند نمی‌دانند که کجا به کار برده و کجا محافظت کنند، ولی امام زمان (علیه السلام) پدر مهربان این امت است که خداوند متعال زمام قبض و بسط امور مردم را به دست با کفایت او سپرده است.
70- امام زمان (علیه السلام)، صاحب مناقب

از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که در جایی خود را این‌گونه توصیف کرده است:
«صاحب النقیبة المیمونة» (12)؛
«دارای مناقب نیکو».
امام زمان (علیه السلام) کسی است که دارای مناقب و کرامت‌های بسیار مبارکی است، و نمونه‌هایی از آن در کتاب‌های مناقب و کرامات آن حضرت بیان شده است.
71- امام زمان (علیه السلام)، راهنما به راه صواب

از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که در جایی خود را این‌گونه توصیف کرده است:
«الدالّ علی منهاج الرشد» (13)؛
«رهنمای به سوی راه صواب و راست».
بشر را باید در راه راست و صواب قرار داد تا خودش با اختیار به سر منزل مقصود برسد و این همان کاری است که امام زمان (علیه السلام) بعد از ظهورش انجام می‌دهد.
72- امام زمان (علیه السلام)، وارث ذوالفقار

از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که در جایی خود را این‌گونه توصیف کرده است:
«الوارث لذی الفقار» (14)؛
«وارث شمشیر ذوالفقار».
امام زمان (علیه السلام) وارث ذوالفقار جدش امیرمؤمنان علی (علیه السلام) است که با آن دشمنان را قلع و قمع و نابود می‌گرداند.
73- ظهور امام زمان (علیه السلام) از بیت الله الحرام

از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که در جایی خود را این‌گونه توصیف کرده است:
«الذی یظهر فی بیت الله ذی الاستار» (15)؛
«آن که در خانه‌ی خدا که دارای پرده‌هاست ظهور می‌کند».
بزرگان کارهای مهم خود را با تکیه بر خداوند متعال و از شریف‌ترین مکان‌ها شروع می‌کنند؛ جایی که مورد توجه همه‌ی مردم است؛ جایی که مرکز هدف بزرگ آنان می‌باشد. امام زمان (علیه السلام) نیز قیام و ظهور خود را از خانه‌ی خدا که مرکز توحید است آغاز می‌کند.
74- حقانیت رجعت اهل بیت (علیهم السلام)

از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که درباره‌ی رجعت اهل بیت (علیهم السلام) فرمود:
«و انّ رجعتکم حق لاریب فیها، یوم لاینفع نفساً ایمانها، لم تکن آمنت من قبل او کسب فی ایمانها خیراً» (16)؛
«و همانا رجعت شما حق است و در آن شکی نیست، روزی که ایمان در آن به هیچ کس نفعی نمی‌دهد در صورتی که از قبل ایمان نیاورده و در ایمانش خیری کسب نکرده است».
یکی از اعتقادات شیعه موضوع رجعت برخی از اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) خصوصاً امام حسین (علیه السلام) بعد از ظهور امام زمان (علیه السلام) به دنیاست، و مطابق برخی دیگر از روایات، عموم اهل بیت (علیهم السلام) به دنیا بازگشته و حکومت خواهند کرد و این عقیده‌ای است که روایات متواتر بر آن تأکید کرده است.
75- امام زمان (علیه السلام)، قائم به امر الهی

و نیز از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که درباره‌ی خود عرضه می‌دارد:
«... القائم بأمرک» (17)؛
«... او که قیام کننده‌ی به امر توست».
76- امام زمان (علیه السلام)، دعوت کننده و راهنما به سوی خدا

و نیز درباره‌ی خود عرضه می‌دارد:
«... الداعی الیک، الدلیل علیک» (18)؛
«... او که دعوت کننده‌ی به سوی تو و راهنمای بر توست».
و نیز در دعای آل یاسین از قول حضرت مهدی (علیه السلام) آمده است:
«السلام علیک یا داعی الله...» (19)؛
«درود بر تو ‌ای دعوت کننده‌ی خدا...».
امام زمان (علیه السلام) دعوت کننده‌ی صحیح و به حق مردم به سوی خداوند متعال و از جانب او و راهنمای به سوی اوست، کسی که در دعوت خود هیچ‌گونه اشتباه و سهو نکرده و به طور حتم و قطع مردم را به سر منزل مقصود خواهد رسانید.
77- امام زمان (علیه السلام)، حجت و خلیفه‌ی خدا بر روی زمین

و نیز درباره‌ی خود عرضه می‌دارد:
«... حجتک علی خلقک و خلیفتک فی ارضک» (20)؛
«... حجت تو بر خلقت و جانشین تو بر روی زمینت».
زمین هیچ‌گاه از حجت و جانشین خداوند و رسولش خالی نمی‌ماند، و حجت و خلیفه‌ی به حق در این عصر و زمان در روی زمین امام زمان (علیه السلام) است.
78- امام زمان (علیه السلام)، شاهد بر بندگان

و نیز درباره‌ی خود عرضه می‌دارد:
«... و شاهدک علی خلقک...» (21)؛
«... و گواه تو بر خلقت...».
خداوند متعال می‌فرماید:
(وَکَذلِکَ جَعَلْنَاکُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَکُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَیَکُونَ الرَّسُولُ عَلَیْکُمْ شَهِیداً) (22)؛
«همان‌گونه (که قبله شما، یک قبله میانه است) شما را نیز، امت میانه‌ای قرار دادیم (در حد اعتدال، میان افراط و تفریط؛) تا بر مردم گواه باشید؛ و پیامبر هم بر شما گواه است».
شاهد و گواه بر امت هم اکنون امام زمان (علیه السلام) است که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز شاهد و گواه بر او می‌باشد.
79- امام زمان (علیه السلام)، مجدّد دین خدا

و نیز درباره خود به خداوند متعال عرضه می‌دارد:
«اللهم جدّد به ما امتحی من دینک» (23)؛
«بارخدایا! به واسطه‌ی او آنچه که از دینت محو شده تجدید نما».
از جمله کارهایی که امام زمان (علیه السلام) بعد از ظهور انجام می‌دهد آن است که آنچه از دین خداوند متعال محو و نابود شده تجدید خواهد کرد.
80- امام زمان (علیه السلام)، احیا کننده‌ی کتاب الهی

و نیز عرضه می‌دارد:
«و أحیی به ما بدّل من کتابک» (24)؛
«و به واسطه‌ی او آنچه از کتابت تبدیل شده زنده کن».
مطابق برخی از روایات، در آخرالزمان فقط از رسم قرآن چیزی باقی می‌ماند و از حقیقت آن و پیاده نمودن دستوراتش خبری نیست، و چه بسیار از احکام آن که تحریف و تبدیل می‌شود، ولی بعد از ظهور امام زمان (علیه السلام) آنچه که تغییر یافته یا به آن عمل نشده احیا می‌گردد.
81- امام زمان (علیه السلام)، برپا کننده‌ی حکم الهی

و نیز عرضه می‌دارد:
«و اظهر به ما غیّر من حکمک، حتی یعود دینک به و علی یدیه غضاً جدیداً» (25)؛
«به واسطه‌ی او آنچه که از حکمت تغییر کرده ظاهر کن تا آن که دینت به واسطه‌ی او برگشته و به دست او تازه و نو گردد».
در عصر غیبت دین خدا به جهت عمل نشدن به آن و احکامش پژمرده شده و از سطح جامعه کنار گذاشته می‌شود و مورد اعراض مردم قرار می‌گیرد، ولی با آمدن امام زمان (علیه السلام) و ظهور او آنچه از احکام خداوند تغییر یافته ظاهر می‌گردد تا به حدّی که دین خدا به دست آن حضرت تازه و جدید می‌شود.
82- امام زمان (علیه السلام)، آورنده‌ی دین خالص و بدون شک و شبهه

و نیز عرضه می‌دارد:
«... و اظهر به ما غیّر من حکمک، حتی یعود دینُک به و علی یدیه، غضاً جدیداً، خالصاً مُخْلَصاً لاشک فیه و لاشبهة معه» (26)؛
«... و به واسطه‌ی او آنچه از حکمت تغییر کرده ظاهر کن تا دینت به وسیله او برگشته و به دستش تازه و نو گردد، دینی خالص و پیراسته که در آن شک و با آن شبهه‌ای نباشد».
بسیاری از افراد مدّعی اصلاح جامعه و دین‌اند ولی دینی را عرضه می‌کنند که خالص و پیراسته از انحرافات نیست و یا لااقل همراه با شک و شبهه است، و تنها اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) و در رأس آن‌ها امام زمان (علیه السلام) است که دین خالص از شک و شبهه را به جامعه عرضه خواهند داشت.
83- امام زمان (علیه السلام)، مبارزه کننده با باطل و بدعت

و نیز عرضه می‌دارد:
«... و لا باطل عنده و لابدعة لدیه... اللهم... و هُدَّ برکنه و اهدم بعزته کل ضلالة» (27)؛
«... و باطل و بدعتی نزد او نیست... بارخدایا!... به رکن او هر بدعتی را خراب و به عزتش هر گمراهی را ریشه‌کن گردان».
امام زمان (علیه السلام) نه تنها باطل و بدعت در او راه ندارد، بلکه خداوند به توسط آن حضرت با چارچوب‌هایی که ترسیم کرده و پیاده می‌کند با هر بدعتی مبارزه کرده و ریشه‌کن می‌سازد، و به عزت آن حضرت هر گمراهی را خراب می‌کند.
84- امام زمان (علیه السلام)، روشنی بخش تاریکی‌ها

و نیز عرضه می‌دارد:
«اللهم نوّر بنوره کلّ ظلمة» (28)؛
«بارخدایا! با نور او هر تاریکی را نورانی ساز».
همان‌گونه که نور ظاهر هر تاریکی را روشن می‌سازد، نور امام زمان (علیه السلام) و هدایتش که به مردم عرضه می‌دارد نیز دل هر مؤمنی را در سطح جهان روشن ساخته و عالم را به نور توحید نورانی می‌سازد.
85- امام زمان (علیه السلام)، شکننده‌ی کمر سرکشان

و نیز عرضه می‌دارد:
«اللهم... و اقصم به کل جبّار» (29)؛
«بارخدایا!... کمر هر سرکش را به وسیله‌ی او بشکن».
تا قبل از ظهور امام زمان (علیه السلام) سرکشان بر جهان حکمرانی می‌کنند ولی خداوند متعال اراده کرده که نه تنها به واسطه‌ی امام زمان (علیه السلام) کمر هر سرکشی خرد و شکسته شود.
86- امام زمان (علیه السلام)، خاموش کننده‌ی فتنه‌ها

و نیز عرضه می‌دارد:
«اللهم... و أَخمد بسیفه کل نار» (30)؛
«بارخدایا!... با شمشیرش هر آتش [فتنه‌ای] را خاموش کن».
تا عصر ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) آتش فتنه در سطح جهان شعله‌ور بوده و وجود داشته و خواهد داشت و فقط به واسطه‌ی آن حضرت است که آتش فتنه‌ها خاموش خواهد شد.
87- امام زمان (علیه السلام)، برچیننده‌ی ظلم ظالم با گسترش عدل

و نیز عرضه می‌دارد:
«اللهم... و أهلک بعدله کلّ جائر» (31)؛
«بارخدایا!... به عدل او هر ظالمی را هلاک گردان».
تنها با اقامه‌ی عدل و گسترش آن در زمین است که می‌توان ظلم و جور را نابود کرد نه این که خود نیز با ظلم و جور به مبارزه‌ی با ظلم و ستم رویم.
88- امام زمان (علیه السلام)، غالب بر همه

و نیز عرضه می‌دارد:
«اللهم... و أَجْرِ حکمه علی کل حکم و أذِلَّ بسلطانه کلَّ سلطان» (32)؛
«بارخدایا! حکمش را بر هر حکمی جاری ساز و به سلطنتش هر سلطنتی را خوار و ذلیل گردان».
با ظهور امام زمان (علیه السلام) و برپایی احکام الهی به کمک خداوند متعال هر حکمی غیر از حکم او مغلوب گشته و با غلبه‌ی سلطنت و حکومتش، سلطنت و حکومت هر کس غیر از او ذلیل و خوار خواهد شد.
89- امام زمان (علیه السلام)، تربیت شده‌ی آیات الهی

در دعای آل یاسین از قول امام زمان (علیه السلام) نقل شده که درباره‌ی خودش فرمود:
«اذا اردتم التوجه بنا الی الله تعالی و الینا فقولوا کما قال الله تعالی: (سلام علی آل یس، السلام علیک یا داعی الله و ربّانی آیاته...» (33)؛
«هرگاه خواستید به وسیله‌ی ما به خداوند متعال و ما توجه کنید پس آن‌گونه که خداوند متعال فرموده بگویید: (درود بر آل یس، درود بر تو‌ ای دعوت کننده‌ی خدا و تربیت شده‌ی آیات خدا...».
ممکن است که مقصود از «ربّانی آیات خدا» این باشد که آن حضرت تربیت شده و پرورش یافته‌ی آیات خدا باشد و یا این که اوست که آیات خداوند را پرورش داده و به جامعه معرفی می‌کند.
90- امام زمان (علیه السلام)، برپا دارنده‌ی دین خدا

و نیز فرمود:
«... السلام علیک یا باب الله و دیّان دینه» (34)؛
«... درود بر تو ‌ای باب خدا و برپا کننده‌ی دین او».
امام زمان (علیه السلام) دین‌دار واقعی بوده و دین خدا را آن‌گونه که هست برپا خواهد کرد.
91- امام زمان (علیه السلام)، مدافع حق خدا

و نیز فرمود:
«السلام علیک یا خلیفة الله و ناصر حقه» (35)؛
«درود بر تو ‌ای جانشین خدا و مدافع حق او».
خداوند متعال برعهده‌ی مردم حقوقی دارد که امام زمان (علیه السلام) از آن جهت که خلیفه و جانشین خداوند در روی زمین است ناصر دین اوست و حقش را از مردم می‌ستاند.
92- امام زمان (علیه السلام)، راهنما به مقصود خداوند

و نیز درباره‌ی خود می‌فرماید:
«السلام علیک یا حجة الله و دلیل ارادته» (36)؛
«درود بر تو ‌ای حجت خدا و راهنمای به مقصود او».
تنها امام و رهبر معصوم است که می‌تواند راهنما به مقصود و مراد خداوند متعال باشد که در این عصر و زمان تنها کسی که می‌تواند چنین کاری را انجام دهد امام زمان (علیه السلام) است.
93- امام زمان (علیه السلام)، تلاوت کننده و مفسر قرآن

و نیز فرمود:
«السلام علیک یا تالی کتاب الله و ترجمانه» (37)؛
«درود بر تو ‌ای تلاوت کننده و مفسر کتاب خدا».
هم تلاوت قرآن خوب است و هم ترجمه و تفسیر آن، و لذا امام زمان (علیه السلام) بعد از آن که ظهور کرد به تلاوت قرآن پرداخته و آن را آن‌گونه که باید و شاید ترجمه و تفسیر خواهد کرد.
94- امام زمان (علیه السلام)، مبین احکام الهی

از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که درباره‌ی خود از قول خداوند متعال نقل می‌کند که فرمود:
«السلام علیک حین تقرأ و تبین» (38)؛
«درود بر تو آن زمان که قرائت می‌کنی و [آیات خدا را] تبیین می‌نمایی».
امام زمان (علیه السلام) بعد از ظهورش قرآن را قرائت کرده و مفاد آن را تبیین می‌نماید، همان‌گونه که پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) در صدر اسلام چنین کرده است، و لذا در قرآن می‌فرماید:
(وَأَنزَلْنَا إِلَیْکَ الذِّکْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَیْهِمْ) (39)؛
«و ما این ذکر [= قرآن] را بر تو نازل کردیم، تا آنچه به سوی مردم نازل شده است برای آن‌ها روشن سازی».
95- امام زمان (علیه السلام)، ایمنی بخش مردم

و نیز از حضرت نقل شده که درباره‌ی خود فرمود:
«السلام علیک ایها الامام المأمون» (40)؛
«درود بر تو‌ ای امام ایمنی بخش».
امام زمان (علیه السلام) بعد از آن که ظهور کرد امنیت را در سطح جامعه و کره‌ی زمین برقرار خواهد کرد، همان‌گونه که خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید:
(وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَى‏ لَهُمْ وَلَیُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً یَعْبُدُونَنِی لاَ یُشْرِکُونَ بِی شَیْئاً...) (41)؛
«خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند وعده می‌دهد که قطعاً آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد، همان‌گونه که به پیشینیان آن‌ها خلافت روی زمین را بخشید؛ و دین و آیینی را که برای آنان پسندیده، پابرجا و ریشه‌دار خواهد ساخت؛ و ترسشان را به امنیت و آرامش مبدّل می‌کند، آنچنان که تنها مرا می‌پرستند و چیزی را شریک من نخواهد ساخت...».
96- رهبران جهان بعد از امام زمان (علیه السلام)

از امام زمان (علیه السلام) نقل شده که در دعایی این چنین عرضه می‌دارد:
«... و صلّ علی ولیّک و ولاة عهده و الأئمة من ولده...» (42)؛
«... و بر ولیّت و جانشینان عهدش و امامان از اولاد او... درود فرست».
از عبارت فوق استفاده می‌شود که والیان عهد امام زمان (علیه السلام) و امامان بعد از او از اولاد اویند و این منافاتی با رجعت اهل بیت (علیهم السلام) خصوصاً امام حسین (علیه السلام) ندارد.
پی‌نوشت‌ها:
1. بحارالانوار، ج 85، ص 233.
2. بلد الامین، ص 570.
3. کشف الغمه، ج 2، ص 530.
4. کشف الغمه، ج 2، ص 530.
5. اقبال الاعمال، ص 290.
6. اقبال الاعمال، ص 290.
7. همان.
8. مصباح الزائر، ص 230.
9. همان.
10. بحارالانوار، ج 53، ص 222.
11. همان.
12. بحارالانوار، ج 53، ص 222.
13 . بحارالانوار، ج 53، ص 222.
14. بحارالانوار، ج 53، ص 222.
15. بحارالانوار، ج 53، ص 222.
16. الاحتجاج، ج 2، ص 393.
17. همان.
18. الاحتجاج، ج 2، ص 393.
19. الاحتجاج، طبرسی، ج 2، ص 492.
20. همان.
21. الاحتجاح، طبرسی، ج 2، ص 492.
22. بقره، آیه 143.
23. الاحتجاج، طبرسی، ج 2، ص 492.
24. الاحتجاج، طبرسی، ج 2، ص 492.
25. همان.
26. الاحتجاج، طبرسی، ج 2، ص 492.
27. همان، ص 304.
28 . الاحتجاج، طبرسی، ج 2، ص 304.
29. الاحتجاج، طبرسی، ج 2، ص 304.
30. الاحتجاج، طبرسی، ج 2، ص 304.
31. الاحتجاج، طبرسی، ج 2، ص 304.
32. همان.
33 . الاحتجاج، طبرسی، ج 2، ص 492.
34. الاحتجاج، طبرسی، ج 2، ص 492.
35. الاحتجاج، طبرسی، ج 2، ص 492.
36. الاحتجاج، طبرسی، ج 2، ص 492.
37. همان.
38. الاحتجاج، ج 2، ص 393.
39. نحل، آیه 44.
40. الاحتجاج، ج 2، ص 393.
41. نور، آیه 55.
42. بحارالأنوار، ج 52، ص 22