24 ذی الحجه سال 10 ه. ق؛ مباهله ی پیامبر اکرم (ص) با مسیحیان نجران

در روایات اسلامی - که مفسران و محدثان نقل کرده اند - آمده است: «هنگامی که آیه ی مباهله(1) نازل شد، پیامبر به مسیحیان نجران، پیشنهاد مباهله داد. بزرگان مسیحی از پیامبر، یک روز مهلت خواستند تا در این باره شور کنند.

اسقف اعظم مسیحیان به آنها گفت: نگاه کنید؛ اگر فردا «محمّد» با فرزندان و خانواده اش برای مباهله آمد، از مباهله با او بپرهیزید و اگر با اصحاب و یارانش آمد، با او مباهله داشته باشید که او پایه و اساسی ندارد!

فردا که شد، پیامبر (س) آمد؛ در حالی که دست علی (ع) را گرفته، حسن و حسین (ع) در پیش روی او و فاطمه (س) از پشت سر او حرکت می نمودند. مسیحیان نیز به همراه اُسقف خود آمدند. با دیدن پیامبر، پرسیدند: اینها کیستند؟ گفتند: پیامبر، پسر عمو و دامادش، دو نوه ی او و این بانو، دختر گرامی اوست که از همه نزد او گرامی تر است.

اسقف، نگاه عمیقی بر ایشان کرد و گفت: من مردی را می بینم که مصمّم و با جرأت در مباهله است و اگراو راستگو باشد - در پیامبری - بلای عظیمی برما وارد خواهد شد. سپس خطاب به پیامبر گفت: ما با تو مباهله نخواهیم کرد!

و در بعضی روایات آمده، اسقف اعظم گفت: من صورت هایی می نگرم که اگر از خدا بخواهند، می توانند کوه را از جا برکنند؛ پس مباهله نکنید، که هلاک خواهید شد!

پی نوشت:

1- آل عمران، 41؛ هرگاه بعد از علم و دانشی که (درباره ی مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانی با توبه محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: «بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم شما هم فرزندان خود را؛ مازنان خویش را دعوت کنیم؛ شما هم زنان خود را. ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود؛ آنگاه مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.»