-"درسته که می گن توی انگلیس وضع معلولین خیلی خوبه؟"منتظر تاییدم بود.

-"بله,امکانات فوقالعاده است.همه جا مناسب سازی شده ,همه جا بالابر یا درهای اتومات ویژه معلولین یا چراغ قرمزهای مناسب سازی شده (برای افراد ناشنوا) یا...وجود داره ولی...  ولی خود معلولین پیگیر کاراشون نیستند یعنی اونا فقط مصرف کننده های خوبی هستند,جنب و جوش ندارند."

همچنان با محبت نگاهم می کرد.لبخندی زد و گفت:

"نفس حرکت کردن خودش قشنگه"

این حرفش منو یاد کلی بیت انداخت مثلآ :

موجیم و وصل ما از خود بریدن است     ساحل بهانه ای است، رفتن رسیدن است

پ.ن۱:اگر به من بگن که اگر بخواهی در 2 مراسم افطاری شرکت کنی,اون دو تا چی هستن,بعد از سفره خانواده که برای هر کس زیباترین سفره است (بخصوص اگر دور باشی), سفره افطار 5شنبه باوری ها را انتخاب می کنم. چقدر دوست داشتم مراسم امسالشون رو می بودم و یه کمک کوچکی می کردم.بخصوص من که روزه ... 

پ.ن۲: از صمیم قلب برای اون زوج محترم آرزوی خوشوقتی و خوشبختی می کنم و از خدا می خواهم همه خواسته هاشون رو براورده کند,خواسته هایی که اگه براورده بشن همه معلولین کشور هم امکانات  خواهند داشت و هم جنب و جوش!