1- دکتر «ریتین» که از مورخین بزرگ است مى‏گوید:

«دین محمد صلى الله علیه و آله از نخستین ساعت ظهور خود، و در زمان صاحب دعوت یعنى رسول گرامى صلى الله علیه و آله ثابت کرد که یک دین همگانى است. این آیین مقدس، که براى هر نژادى مناسب است، با هر عقلى نیز موافقت دارد و عقول بشرى، در هر پایه از مدنیت باشد، از آن بى‏نیاز نیست».

2- «جون اورکس» که از دانشمندان به نام انگلیسى است مى‏گوید:

«محمد صلى الله علیه و آله در تمام عمر خود، ذاتش به هیچ پلیدى آلوده نشد».

3- «مسترجون دى فنیزات» انگلیسى مى‏گوید:

«محمد از بزرگ‏ترین خیرخواهان نوع بشر است. ظهور او نشانه یکى از عالیترین عقول در تمام عالم مى‏باشد، و اگر آسیا بخواهد به فرزندان خود افتخار کند، سزاوار است که به این رادمرد بزرگ و بى‏مانند افتخار نماید. البته ظلم بزرگى است اگر بخواهیم حق بزرگوارى این مرد را ادا نکنیم؛ زیرا این همان‏ شخصى است که در هنگام ظهورش، عرب در درجه انحطاط و توحّش بود که بر ما مخفى نیست، و باز مى‏بینیم پس از بعثت او بر اثر انوارى که دیانت اسلام در دل‏هاى آنهایى که با میل آن را پذیرفتند، چگونه اوضاع آن سامان منقلب شد، به همین جهت است که شک در بعثت محمد صلى الله علیه و آله را شک در قدرت خداوندى که شامل تمام جهان و جهانیان است باید دانست».

4- «خیر اللَّه» مسیحى مى‏گوید:

«محمد کسى است که تمدنى به وجود آورد، که چشم عالم را خیره ساخت و هنوز هم مورد احترام، پسند و تعظیم فلاسفه جهان است. مقدس‏ترین قوانین را براى زناشویى و جنگ وضع نمود به طورى که هماره قانون‏گذاران جهان و مصلحین عالم، از تعالیم او استفاده کرده و براى وضع قوانین و نظامات از این دین سهل و ساده استمداد مى‏جویند، با این بیان، فلاسفه و حکماى یونان و غیر یونان کجا مى‏توانند با این حکیم بزرگوار و عظیم الشأن عرب، برابرى کنند؟».

5- دکتر «سموئیل زویمو» مى‏گوید:

«پیغمبر مسلمین، بدون تردید از بزرگترین پیشوایان دینى، مصلحین بى‏مانند، دانشمندان فصیح و بلیغ عالم بوده و با وجود این، یک فرمانده شجاع و فداکارى است».

6- «مسیو گروسه» در کتاب «تمدن‏هاى شرقى» مى‏گوید:

«محمد وقتى شروع به دعوت نمود، جوان بلند همت و پاکدامنى بود که براى مشروع‏هاى مقدس، سراسر عزم و اراده بود، او خیلى بزرگتر و عالیتر از محیطى بود که در آن زندگى مى‏کرد. عرب در آن روز که آن مرد بزرگ، آنها را به سوى خداپرستى دعوت کرد، در منجلاب بت‏پرستى غوطه‏ور بود، در چنین هنگامى عزم کرد که آنها را به سوى خداپرستى دعوت کند. حالت اجتماعى و روحى قوم عرب نیز بى‏اندازه بود، هرج و مرج عجیبى در میان آنها وجود داشت، همدیگر را مى‏کشتند و غارت را امرى جایز مى‏دانستند، اخلاق و عادتشان فاسد بود و به تمام معنى وحشى؛ بنابراین تصمیم گرفت بر طبق دعوت خود، یک حکومت دموکراسى که ضامن وحدتشان باشد ایجاد نماید و اخلاق و عادتشان را اصلاح کند، او از همان ملت وحشى، جامعه تربیت یافته‏اى به وجود آورد».

7- «لوئى توماس» نویسنده آمریکایى مى‏گوید:

«محمد صلى الله علیه و آله پیغمبر عرب، اول کسى بود که وحدت ملى عرب را عملى نمود، آن قبایل را زیر یک پرچم گرد آورد و عجیب این است که در هنگامى که ظهور نمود، نه تنها عربستان؛ بلکه سراسر جهان محتاج به ظهورش بود».

8- «جرجیس سال» انگلیسى مى‏گوید:

«محمد صلى الله علیه و آله بهترین و نیکوترین اخلاق را داشت و کاملًا بر عکس کسى بود که دشمنان او را معرفى مى‏کنند، او منزه از هر بدى و پلیدى بود، او کسى بود که براى اصلاح اخلاق بشر قیام نمود».

9- «سرمادک سایکس» مى‏گوید:

«شکى نیست که محمد، در اثر نبوغ بى‏مانند خود، و تعلیمات پردامنه‏اش موفق شد که فکر و عمل را دارا باشد، و در اثر همین استعداد، کشور بى‏همتایى تشکیل دهد و این موضوع مسلم است که او پیامبرى روشنفکر، قانونگذارى بى‏نظیر و داورى عادل بوده است».

10- «ث. ل» که از دانشمندان بزرگ سرزمین عجائب و غرائب هند است مى‏گوید:

«وقتى در امر محمد صلى الله علیه و آله تأمل مى‏کنیم، از عزم و اراده این مرد بزرگ، که میان یک ملت زمام گسیخته و بداخلاق و بت‏پرستى، پرورش یافته، در شگفت مى‏مانیم؛ زیرا همه مى‏دانیم که او تنها و بدون هیچ مساعدى، با کمال مردانگى، بدون ترس و واهمه، براى تغییر اوضاع آن محیط فاسد قیام کرده و از کشته شدن‏ نهراسید، و به وعده‏هایى که به او داده مى‏شد اهمیت نمى‏داد. ما مى‏خواهیم بدانیم این نیروى عجیب را چه کسى به این رادمرد عربى داد، و آن قوه بیان و نفوذ کلمه را از کجا آورد، و با چه وسیله‏اى توانست بردگان را از قید غلامى آزاد کند و آن اتحاد بى‏مانند را میان طبقات بزرگان و اشراف، و توده مردم برقرار سازد و آنها را دوست و برادر نماید؟

در صورتى که ما هنوز در هندوستان براى دست مالیدن به بدن، خونریزى مى‏کنیم و هنوز نتوانسته‏ایم ورود به بتخانه‏ها را براى هندوهاى از دین برگشته جایز، بدانیم! ما مى‏خواهیم بفهمیم که محمد این نیروى شگرف را از کجا به دست آورد؟ و آن زندگانى سراسر افتخار، سرچشمه‏اش در کجاست. کشور هندوستان هنوز دچار شرابخوارى است و این پندهاى حکیمانه که از بزرگان هندو به ما داده شده است، کوچک‏ترین اثرى در جلوگیرى از استعمال الکل ندارد، در صورتى که مطابق گفته کتاب‏هاى قدیم، محمد همین‏که شراب را حرام کرد، پیروان و یارانش خم شراب را شکستند و شراب و الکل را دور ریختند.

مى‏خواهیم بگوییم: در محمد قوه مرموزى بود که مانند «مانیستیم» تأثیر داشت.

آیا این قوه و نیرو کجا بود؟ ما نمى‏دانیم؛ ولى همینقدر آثار آن را مشاهده مى‏کنیم؛ زیرا با همین قوه بود که محمد توانست آن ملت زمام‏گسیخته را با هم متحد کند، و ملت واحدى از آنها به وجود آورد، و از توحّش و نادانى آنها را نجات دهد، و به آنها عظمت و اقتدار بخشد، و تا به تمام ملل جهان سرورى و حکم‏فرمایى کند. آن روز بود که ملت او توانست حاکم بر مدنیت جهان شود، و ابواب دانش و علم را بر جهانیان باز کند، و با همت او بود که زبان عربى زبان علم و ادب و راهنما، و مربى بشر گردید، و همان تربیت مربى اسلامى بود که در آسیا و اروپا، یک اجتماع تازه و یک مدنیّت بى‏مانندى ایجاد کرده و خدمت‏هاى شایانى به انسانیت نمود. اى محمد! اى پیامبر بر حق که نیروى بى‏مانند تو از مصدر جلال خداوندى، و عالم غیب و ابدیت سرچشمه گرفته است، من با کمال فروتنى در برابر عظمت تو سر فرود مى‏آوریم».

11- «برنارد شاو» فیلسوف بزرگ انگلیسى مى‏گوید:

«من همواره براى دین محمد صلى الله علیه و آله بلندترین جایگاه را قائل هستم؛ زیرا زندگانى حیرت‏آور این مرد، تأثیر عجیبى در من داشته است، بنابراین معتقدم دین او یگانه دینى است که با تمام ادوار زندگى بشرى مناسب مى‏باشد، و قابلیت آن را دارد که هر نسلى را به خود جلب کند، اما من پیش‏بینى مى‏کنم که اروپا در آینده، دین محمد را قبول خواهد کرد، آثار آن از الآن نمایان است؛ زیرا اروپاییان به آن اقبال کرده‏اند. در قرون وسطى روحانیون دین مسیح، یا بر اثر تعصب و یا به واسطه نادانى، که هر دو بسیار زشت است، اسلام را به رنگ‏هاى بدى درآورده و آن را به بدترین شکلى که مى‏توانستند معرفى کرده بودند، در واقع روحانیون آن روز، دشمن محمد و دین او بودند و تا پاى مرگ بر این دشمنى باقى ماندند. من تاریخ زندگى و شخصیت او را از این لحاظ که مرد بزرگ و نابغه‏اى است مورد مطالعه قرار دادم، آن چه بر من محقق شد این است که او از دشمنى با مسیح منزه است.

ما باید محمد را نجات‏دهنده بشریت بدانیم، و من معتقد هستم که اگر شخصى مانند او متصدى حکومت عالم امروز شود، به طور قطع مشکلات آن را حل خواهد کرد و صلح و آرامش و سعادت را که جهان کمال احتیاج به آنها را دارد، فراهم خواهد آورد.

خوشبختانه در قرن نوزدهم عده‏اى از دانشمندان اروپا، مانند: «کارلایل»، «گوته» و «گیبون» به ارزش حقیقى دین محمد پى بردند و بر اثر آن، تحول عجیبى در اروپا نسبت به دین اسلام به وجود آمد و موفقیت زیبایى یافت؛ ولى در این قرن، اروپا در راه توجه به اسلام پیشرفت زیادى کرده و علاقه شدیدى‏ نسبت به دین محمد از خود نشان مى‏دهد و شاید در قرون آینده، از این جلوتر برود و معتقد به آن شود و به فایده عقیده محمدى اعتراف نماید، و تصدیق کند که براى حل مشکلاتش بهترین وسیله باشد. از همین جا مى‏توانید تصدیق کنید که پیش‏گویى من بجا بوده و در همین وقت عده زیادى از افراد ملت من و سایر اروپاییان دین محمد را قبول کرده‏اند، در هر صورت به طورى که مى‏توان گفت:

تحول اروپا و توجهش به اسلام شروع شده است».

12- «کارلایل» فیلسوف و نویسنده بزرگ انگلیسى مى‏گوید:

«امروز یکى از بزرگترین ننگ‏هاست که کسى از مردم این دوره به مطالبى گوش دهد که از آن مطالب گمان رود، دین اسلام دروغ بوده و محمد مزوّر و دروغگوست، و بر ماست که بر علیه این اقوال بى‏معنى و خجلت‏آور قیام و با این آراء در جنگ باشیم؛ زیرا رسالتى را که آن پیامبر آورد و تاکنون 12 قرن از آن مى‏گذرد، هنوز نور هدایتى است که دویست میلیون (این آمار مربوط به زمان کارلایل است) انسان، که خداى متعال آنها را مانند ما آفریده است، در پرتو آن زندگى مى‏کنند، و اگر کسى از شما تصور کند این دینى که میلیون‏ها مردم، که از حساب خارج هستند، قرن‏ها در پرتو آن زیسته و بر آن درگذشته‏اند دروغ و باطل است، باید بدانند که نظر من بر خلاف اوست و هرگز نمى‏توانم نظر او را تأیید کنم.

کسى که این رأى را دارد چه رأى بدى است و چه ادعاى باطلى و چقدر صاحبان این رأى ضعیف و احمق هستند و براستى سزاوار دلسوزى و ترحم مى‏باشند.

بنابراین هر کسى بخواهد در علوم کائنات منزلت و مقامى به دست آورد، لازم است که هیچ‏یک از گفته‏هاى این بى‏خردان را تصدیق نکند؛ زیرا این آراء، نتیجه نادانى، کفر و زاییده دوره انکار و الحاد است.

بزرگترین دلیل، بر سیه دلى و فساد اندرون و مرده بودن روح حقیقت، در زندگى اینان است و شاید جهان کافرتر و ناسپاس‏تر و پلیدتر از این گروه، به خود ندیده باشد.

آیا براستى شما اى برادران! دیده یا شنیده‏اید که یک مرد دروغگو بتواند یک دین عجیب و بى‏مانندى ایجاد کند؟ به خدا که مرد دروغگو قادر نیست خانه‏اى از خشت خام بر پا کند؛ زیرا اگر آگاه از وضع و طبع و خواص گچ و سنگ و آجر و خاک و سایر مصالح ساختمانى نباشد، آنچه را که مى‏سازد خانه نیست؛ بلکه تلى است از مصالح رویهم ریخته و توده‏اى است از موادى که بهم دیگر مخلوط شده‏اند و بدیهى است که چنین بنایى غیر ممکن است مدت 12 قرن بر پا باشد و 200 میلیون در آن ساکن شوند؛ زیرا قواعد حکم مى‏کنند که چنین ساختمانى، باید فرو ریزد و آثارش به طورى محو شود که اثرى از آن باقى نماند» .

خوانندگان ارجمند با این اعترافات و هزاران اعتراف دیگر، از دانشمندان بیگانه و غیر مسلمان درباره شخص پیامبر و آیین کامل و جامعش، باز مى‏توان گفت دین اسلام مانع از ترقى و تعالى است؟ مسلم این قضاوت در حق آیین یهودیت و مسیحیت و سایر ادیان صحیح است؛ اما این گونه بر آیین مقدس و پاک اسلام قضاوت کردن از کمال بى‏انصافى و بى‏خردى است.