چه کیفی داره وقتی خسته ای! خیلی حال میده وقتی درب و داغونی! نمیدونی چه لذتی داره وقتی اینقدر بدنت درد میکنه که حتی نمیتونی پشتتو بخارونی و دیگه عمرا اگه بدونی چه لذتی داره که چشات رو نتونی باز نگه داری...

وقتی از سر کار میای! وقتی که حتی اون روز ۱ریال هم در نیاوردی و فقط پول کرایه ماشین و شیر و کیک دادی و وقتی که تو ترافیک دود خوردی واقعا لذت داره...

چون اون موقع هست که قدر پول رو میدونی، قدر خونه رو میدونی و قدر خواب رو ، از خودت خوشت میاد که اون روز رو عین خر کار کردی ، درسته که هیچی در نیاوردی ولی اگه بازم ادامه بدی احتمالش هست یه روزی موفق بشی و میشه بهت امید داشت...

اون موقع حتی اگه پولی رو که درآوردی به اندازه ی یه آدامس باشه وقتی که اون آدامس رو میخری واقعا لذت میبری... چون بابتش کار کردی... عرق ریختی... وقت گذاشتی...

این چیزارو حتما تا حالا ۵۰۰ بار تو کتابا شنیدیم، ولی تا تجربش نکنی نمیتونی درکش کنی...

شایدم بعضی ها مثله... همین نکته: 

میزان اسید لاکتیک انسان هایی که به دیگران عشق می ورزند ، کمتر است و در نتیجه کمتر خسته می شوند و میزان آندروفین آنها بالاست و به همین دلیل احساس سر خوشی دارند .

شما هم ؟؟؟

زندگی مثل یک دیکته هست

هی غلط می نویسی هی پاک میکنی

دوباره می نویسی باز پاک میکنی

غافل از اینکه یک روز داد میزنن

ورقه ها بالا

ای جگر گوشه کیست دم سازت

سیم ساز ترانه پردازت

تار و پودم در اهتزاز آرد

سیم ساز ترانه پردازت

تا کنم ساز دل هم آوازت

وای از این مرغ عاشق زخمی

که بنالد به زخمه ی سازت

چون من ای مرغ عالم ملکوت

شور فرهاد و عشوه ی شیرین

زنده کردی به شور و شهنازت

سوز و سازت به اشک من ماند

که کشد پرده از رخ رازت

چون ننالی که در گرفته چو نی

شور شیرین لبان طنازت

در کجا بینم ای پسر بازت

شکر سر و قد سر افرازت

شهریار این نه شعر حافظ بود

که بسر زد هوای شیرازت

چندی پیش در ویژه نامه روز "خانواده" ، نظرسنجی برای تمام اهالی خانه در بخش "خانواده و زندگی" تنظیم شد. حال می خواهیم در سلسله مقالاتی، نتیجه آن را تحلیل و بررسی کنیم .

در اولین مقاله ، به بررسی انتظارات خانم های تبیانی در جواب سوالهای نظرسنجی می پردازیم:

من به عنوان یک زن ، دوست دارم همسرم .... 

نتایج آماری:

اولویت اول (من را تنها رازدار خود بداند) = 53 درصد

اولویت دوم (علاقه خود را نسبت به من به زبان آورد)= 28 درصد

اولویت سوم (خانواده مرا مانند خانواده خود بداند) = 10 درصد

اولویت چهارم (نسبت به تامین نیازهای مادی من تلاش کند)= 9 درصد

 

جالب است که بیش از نیمی از خانم ها دوست داشتند همسرشان، آنها را "تنها" رازدار خود بداند.

 این انتظار محال است.

ازدواج پیوند محکم و بادوامی است که تا به حال ، هیچ پیمانی به پایش نرسیده و هیچ عقدی ، دو آدم را تا این حد، به هم نزدیک نکرده است.

اما این شرط بی بدیل، به هیچ وجه نمی تواند لازمه ایجاد رابطه های افراطی گردد. زن و مرد بعد از ازدواج، همسر هم می شوند. شریک و همراه یک زندگی. دو مسافر یک جاده. اما با هیچ قانونی نمی توان منکر گذشته ها شد.

تصور کن!

زمانی که همسری نبود و هیچ مأوائی گرمتر از آغوش مادر پیدا نمی شد. زمانی که مجرد بودی و هزاران تجربه، تو را به دوستی صمیمی رسانده بود ، که هیچ رازی میان تان ، توان پرده گرفتن نداشت. خواهر و برادر بزرگتری که حتی در انتخاب همسر، راهنمایت بودند ، و شاید هزاران هزاراستاد و معلم و همسایه و آدم دیگر، که رازدار تنهائیها و سنگ صبور غصه هایت بودند.

درست است که ازدواج ، رسیدن به منزل امنی است ، در پس تمام روزهای پریشانی.

 درست است که شانه های همسرتان مطمئن ترین مجال روزهای خستگی است که این را هم شما می گوئید ، هم تمام رطب خورده های متاهل. اما با وجود این، با هیچ قانونی نمی شود منکر گذشته ها شد.

چه باید کرد؟

همسرتان را رازدار خود بدانید و انتظار داشته باشید که او نیز شما را رازدار خود بداند. و در این امر ، ازهیچ  تلاشی دریغ ننمائید. اما این که  شما را "تنها" رازدار خود بداند، انتظار نابجائی است.

 احساس آزادی را از همسرتان دریغ  نکنید.

بگذارید با افراد مطمئن دیگری هم درد و دل کند.

نگذارید عشق شما، مانند میله های زندان جای نفس کشیدن را از او سلب نماید.

به او حق دهید که گاهی از تجربه های دیگران هم برای مسائل خصوصی اش بهره مند گردد.

روزهای خوش زندگی را با حساسیت های نابجا، به کام خود و همسرتان تلخ نکنید.

دومین انتظار خانم هابه جاست.

(من به عنوان یک زن دوست دارم همسرم، علاقه ی خود را نسبت به من به زبان آورد)

در توضیح این اصل، به ذکر تنها یک  روایت بسنده می کنیم:

قال رسول الله (ص)

قول الرجل للمراة، انی احبک لایذهب من قلبها ابداً

این سخن مرد به زن که "دوستت دارم" هرگز از دل زن بیرون نرود.

الکافی، ج 5، ص 569

اولویت سوم:

( من به عنوان یک زن دوست دارم همسرم، خانواده مرا ، مانند خانواده خود بداند)

احترام به بزرگترها، اعم از خانواده خودمان و خانواده همسرمان، اصلی است که بی هیچ بحث و اشاره ، ملزم به رعایت آن هستیم. ولی اینکه انتظار داشته باشیم همسرمان، خانواده ما را هم چون خانواده خود بداند و از هیچ ترجیحی کوتاهی ننماید، توقعی نابجاست.

زنان و شیوه‏های جلب محبت همسر(1)

وجود مهر و محبت و تداوم آن بین همسران، ضامن سعادت ایشان و باعث ایجاد خانواده‏ای سالم و پرورش نسلی پاک در فضایی گرم و آرام می شود. بنابراین وظیفه ی خودمان می دانیم تا درباره ی این امر مهم، تحقیقات ارزشمند و مطالعات فراوانی صورت گیرد و نتایج آن در اختیار عموم، به ویژه خانم های محترم تبیانی ـ که سرشار از عواطف پاک انسانی هستند - قرار گیرد، تا هر چه بیشتر و با اشتیاقی فراوان بر این مسئله همت گمارند.

محبت و شیوه‏های نمایاندن آن

محبت که اساس آسودگی و آرامش است همچون کشتی نجاتی است که بر امواج خشمگینِ مشکلات زندگی در حرکت است. کشتی‏ای که یک زن مهربان و هنرمند، ناخدای آن می‏باشد. زیرا تسکین و آرامش‏بخشی به زندگی، رسالتی است که بر دوش زنان نهاده شده است.

«فأن تعلم أنّ اللّه‏ جعلها لکَ سکنا و أنسا فتعلَمَ أنّ ذلک نعمة من اللّه‏َ؛(1)

خداوند متعال زن را برای شوهرش مایه ی آسودگی و آرامش قرار داده، او نعمت بزرگ الهی است.»

دست حکیم پروردگار همخوان با رسالتی که بر دوش زنان قرار داده، استعداد مهرورزی، محبوبیت و مطلوبیت را نیز در فطرت و غریزه ی ایشان نهاده است.

 به قول استاد شهید مطهری(ره):

«طبیعت، مرد را مظهرطلب و عشق و تقاضا آفریده است و زن را مظهر مطلوب بودن و معشوق بودن ... غریزه مرد، طلب و نیاز است و غریزه زن جلوه و ناز.»(2)

اما برای چاره ی این گونه مشکلات فقط شناخت ریشه ی مشکلات و پی بردن به ضرورت و اهمیت محبت کافی نیست بلکه زنان باید شیوه‏های به کارگیری عواطف سرشار خود را بیاموزند. قصد داریم در طی چندمقاله به بیان دو شیوه ی مهم نمایاندن محبت ب‏پردازیم:

 

1- ابراز زبانی

2- ابراز عملی

 

ایجاد، افزایش و ابراز عشق و محبت از راه زبان

هر کسی می‏تواند با دو زبان سخن بگوید؛ با زبان عاطفه و احساس، یا با زبان عقل و منطق. اکنون صحبت از زبان عاطفی است. زبان عاطفی (مثبت یا منفی) به خاطر ارتباط مستقیمی که با قلب و جان شنونده دارد، تأثیر بسیاری در ایجاد یا سلب محبت می‏گذارد. چون بحث در ایجاد و افزایش و حفظ محبت است، به ذکر دو کاربرد مهم زبان عاطفی (مثبت) در ایجاد و ازدیاد عشق و محبت می‏پردازیم:

1. ابراز عشق با صراحت و صداقت (جملات عاشقانه) که لحظه‏های یکنواخت زندگی را شیرین و لبریز از لذت و هیجان می‏کند.

به قول «مترلینگ»:

«زندگی وقتی لذت‏بخش است که در آن، لذات کوچک و عشق‏های کوچک وجود داشته باشد و همین چیزهای کوچک است که ما را به زندگی پای‏بند می‏کند.»(4)

واژه‏های عاشقانه و دلنشین، به طور شگفت‏انگیزی می‏تواند آفریننده ی لذت‏های کوچک باشد. ابراز محبت با صراحت و در عین صداقت و راستی در حالی که آمیخته با هیجانات روحی است، محبت را تا مرز عشق می‏رساند که شیرینی و حلاوت لذت آن را باید در عمق دل‏ها جستجو کرد ولی پنهان کردن عشق، محبت را خفه می‏کند و می‏میراند.

هیچ گاه نباید غرور و یا کمرویی مانع ابراز عشق و علاقه شود، یا در طول زمان مشکلات زندگی و گاه مشاجرات و درگیری‏ها باعث شود ابراز عشق و علاقه ترک شود بلکه باید همواره و در همه حالات زندگی طوری رفتار کنیم که فضای عاطفی از بین نرود و جایی برای گفتن جملات عاشقانه و البته صادقانه بماند؛ چرا که برخی زنان می‏پندارند مردها به خاطر روحیه ی خاص مردانه‏شان اهمیتی به این حرف‏ها نمی‏دهند و نیازی به شنیدن عبارات محبت‏آمیز و دلنشین ندارند در حالی که تجربه و تحقیقات روانشناسی، نادرستی این مطلب را اثبات کرده است.

 استفاده از این گونه جملات کار ساده‏ای نیست بلکه هنری است که مهارت خاص می‏طلبد. اگر روح صداقت نداشته باشند و در لحظات خاص زندگی و حالات ویژه‏ای ـ که تشخیص آن به عهده ی خودتان است ـ گفته نشوند، دلربایی خود را از دست می‏دهند و حالت کلیشه‏ای و خسته‏کننده‏ای پیدا می‏کنند.

امام صادق(ع) می‏فرماید:

«... لا غنی بالزّوجة فیما بینها و بین زوجها الموافق لها عن ثلاث خصال و هُنّ ... و اظهار العشق له بالخلابة؛

... زن در روابط بین خود و شوهرِ همدلش، از سه خصلت بی‏نیاز نمی‏باشد که یکی ...، اظهار عشق با دلربایی است.»(6)

2. تعریف و تحسین

از آنجا که همه ی انسان‏ها دوست دارند مورد توجه، تعریف و تحسین قرار گیرند، خیلی زود می‏توانیم از این راه، در دل‏های دیگران جا باز کنیم. معمولاً افراد برای به خاطر سپردن اشخاص با اسم و مشخصات، حافظه ی خوبی ندارند ولی اگر از شخصی تعریفی در باره ی خود شنیده باشند حتما آن فرد در خاطرشان خواهد ماند. بنابراین اگر تعریف و تحسین صادقانه باشد و همراه توقع و چشمداشتی نباشد، می‏تواند باعث محبت و دوستی شود، به ویژه اگر تعریف، تأثیرگذار و بااهمیت باشد؛ مثلاً مردها به خاطر اهمیت زیادی که برای خلقیات و ویژگی‏های مردانه مثل شجاعت، دلیری، مهارت‏های شغلی و ... قائلند، تعریف و تحسین آنها در این موارد خیلی ارزشمند می‏باشد.

البته در این مورد (تعریف و تحسین از دیگران)، صداقت و واقع‏بینی شرط اساسی است یعنی نباید بی‏دلیل و در هر زمینه‏ای تعریف کنیم. باید باور کنیم که واژه‏ها نیرو و انرژی دارند و چون انرژی می‏آفرینند باید صادقانه و واقع‏بینانه به کار گرفته شوند.

زنان و شیوه های جلب محبت شوهر (2)

نمایش عملی محبت ـ که بیشترین تجلی آن در احسان و فداکاری است ـ شامل هر نوع نیکی و خوبی که نشان از اخلاص و عشق درونی داشته باشد، می‏شود. ابراز عملی پشتوانه ی ابراز زبانی است اما نمایاندن محبت، بدون پشتوانه ی عملی، فریبی بیش نیست. عشق و محبت هر گاه با عمل همراه شود تأثیرگذار خواهد بود حتی ناسپاس‏ترین انسان‏ها در مقابل احسان دیگران واکنش نشان می‏دهند.

امام علی(ع) می‏فرماید:

«الانسان عبید الاحسان؛(7)

انسان بنده کسی است که به او احسان می‏کند.»

توجه کردن به علاقه‏مندی‏های همسر اعم از غذای مورد علاقه ی او، رنگ لباس و ... رعایت حال او در مواقع استرس‏های روحی و روانی، بیماری، مشکلات شغلی، چشم‏پوشی از کمبودها و کاستی‏های مادی که مربوط به اوست، به پیشواز وی به هنگام ورود به منزل رفتن، گرامیداشت خانواده و دوستان وی، احترام به او بخصوص در حضور دیگران، ... نمونه‏هایی از ابراز عملی محبت هستند.

 

پذیرش تفاوت‏ها و درک و تفاهم زوجین

مسئله ی مهم دیگری که در زندگی زوجین باید نگاه شود، پذیرش تفاوت‏ها و نگرش درست به آنهاست. اگر زن و شوهر پی به وجود تفاوت‏های طبیعی و فطری یکدیگر ببرند و از نقش آنها در تشدید محبت و تشکیل زندگی بهتر آگاه شوند، حتما به شناخت تفاوت‏ها و استفاده ی درست از آنها بهای بیشتری خواهند داد. شایسته است گذرا به بررسی تفاوت‏های بین زن و مرد بپردازیم.

 

1) تفاوت‏ها و ایجاد محبت و جذابیت

بین زن و مرد مانند موجودات دیگر، تفاوت‏های بسیاری وجود دارد. بنا به گفته ی زیست‏شناسان هر سلول بدن مرد با هر سلول بدن زن تفاوت دارد. حتی برخی فمینیست‏ها که سعی در پوشاندن و از بین بردن تفاوت‏ها دارند به وجود آنها معترفند. آنچه مهم است نوع نگرش و برخورد ما با تفاوت‏هاست.

نگرش درست ما برخاسته از علم و آگاهی به وجود آنها و نقش آنها در ایجاد عشق و تکامل است؛ زیرا تفاوت‏های بین دو جنس مخالف به گونه‏ای طراحی شده است که هر یک از زوجین به وسیله ی دیگری به تکامل و تعادل می‏رسد.

 روانشناسان معتقدند:

«سردی بدن مرد با گرمی بدن زن متعادل می‏شود و تهاجمی بودنش با کیفیت همسازی همسرش و قاطعیت او با انتقادپذیری زن و قدرتش با عشق زن متوازن می‏گردد.»(8)

تفاوت‏هاست که زندگی را با جنس مخالف شیرین و جذاب می‏کند به طوری که اگر تفاوت‏ها نبودند کشش و جذابیتی بین دو طرف به وجود نمی‏آمد.

به اعتقاد جان گری:

«این تفاوت‏های مکمل که سبب جذب و کشش به طرف شخص دیگر می‏شود، احساس مرموزی را به نام عشق به وجود می‏آورد.»(9)

حتی گفته شده که هر چه توان و قوّت این تفاوت‏های فطری و طبیعی بیشتر باشد، درجه جذب و کشش افزایش خواهد یافت:

«مردانی که از «مردانگی» بیشتری برخوردارند از زنانی که زنانگی بیشتری دارند خوش‏شان می‏آید.»(10)

«هنگامی که زنان و مردان خیلی شبیه یکدیگر شوند آن جاذبه ی مرموز را از دست می‏دهند. زندگی کردن با شخصی که مثل خودمان است بسیار خسته‏کننده است.»(11)

«به راستی اگر زن دارای ویژگی‏های جسمی و روانی و اخلاقی مردانه بود هرگز هنر ایجاد شیفتگی برای وصال در مرد را نمی‏توانست داشته باشد و اگر مردها همانند زنان بودند ممکن نبود عالی‏ترین هنر خود که صید و شکار و تسخیر قلب زن است را جلوه دهند.»(12)

در جای دیگر سه صفت بد مردان را بهترین صفات زنان برمی‏شمرند.(14)

بنابراین وجود تفاوت‏ها موهبت الهی است که باید حفظ شود و مورد استفاده ی بهینه قرار گیرد نه آنکه با تصور نادرست (ظلم و تبعیض از راه تفاوت‏ها) سعی در نابودی آنها شود. برای یک مرد زنی که در مسیر طبیعی فطرت زنانه ی خویش، طبعی لطیف و چشمانی آکنده از حیا دارد، با زبانی شیرین و چهره‏ای آراسته توأم با دلی لبریز از محبت شوهر، بسیار جذاب و دلفریب است.

 

ب) تفاوت‏ها و اختلافات

اما تفاوت‏ها در عین حال که باعث ایجاد جذابیت و کشش انسان‏ها به سوی هم می‏شود، برخوردها و تنش‏هایی را هم به وجود می‏آورد به طوری که نمی‏توان دو زوج را یافت که هیچ گونه اختلافی با یکدیگر نداشته باشند ولی نه بدان معنا که تفاوت‏ها به صورت طبیعی تنش‏زا هستند و گریزی از آنها نیست چرا که ایجاد اختلاف و تنش در اثر نگرش نادرست به تفاوت‏ها و عدم آگاهی از وجود برخی فرق‏هاست. اگر زوجین با آگاهی از تفاوت‏های یکدیگر سعی در پذیرش آنها کنند، بسیاری از مشکلات را نخواهند داشت و می‏توان گفت که شاید بیش از نیمی از خوشبختی را به دست آورده‏اند.

دکتر جان گری می‏گوید:

«باید زن و مرد یاد بگیرند که به تفاوت‏های یکدیگر احترام گذارند تا با هم نزدیک‏تر و صمیمی‏تر شوند.»(15)

بنابراین شناخت و پذیرش تفاوت‏ها و برخورد درست با آنها می‏تواند بسیاری از اختلافات و تنش‏ها را از بین ببرد ولی نه به طور کامل و صد در صد چرا که زندگی با تمام فراز و فرودهایش در جریان است و بشر نمی‏تواند همواره مانند یک ماشین، دقیق و درست عمل کند. به هر حال اختلاف نظرها وجود دارد. گاهی خواسته‏های دو نفر در مقابل هم قرار می‏گیرند، یا منافع یکی با دیگری تداخل می‏کند و گاهی مصلحت برخی برای دیگری زیانبار است و ... خلاصه زندگی آکنده از حوادث است، بنابراین نمی‏توان گفت اصلاً نباید اختلاف پیش بیاید بلکه باید راه حل اختلافات را پیدا کرد که جز درک و تفاهم نیست.

ج) تفاهم

از آنجا که سوء تفاهم به معنی فهم مطلبی بر خلاف واقعیت است پس تفاهم یعنی فهم درست واقعیت‏ها. تفاهم بین زوجین یعنی:

1. فهم درست شخصیت همسر؛

2.فهماندن و بروز دادن واقعیت درونی خود به همسر؛

فهم درست شخصیت همسر

شخصیت افراد را همان طور که هست بشناسیم. با توجه به مجموعه شرایط محیط زندگی، فرهنگ خانوادگی، وضع شغلی، تفاوت‏های فردی و جنسیتی و ویژگی‏های مهم دیگر .

بسیاری از توقعات بی‏جا، سوء تفاهم‏ها، قضاوت‏های منفی، نگرانی‏های بی‏مورد، مقایسه‏های غلط و مشکلات دیگری که باعث کدورت و مشاجره می‏شود و فضای عاطفی خانه را آلوده می‏کند، برخاسته از شناخت نادرست زن و شوهر از یکدیگر است.

کمترین فایده شناخت درست برای زنان این است که در فضایی سالم‏تر و آرام‏تر و به دور از ترس و اضطراب می‏توانند در باره ی رفتارهای خود و همسرشان بیندیشند، نیز به جای اینکه با حالتی عصبی و البته بی‏نتیجه برخورد کنند، در فضایی دوستانه به مذاکره بپردازند.

یک روانشناس فرانسوی در این باره می‏نویسد:

«به محض اینکه شوهری احساس کند که تشخیص اخلاقی همسر از وی به طور افراطی شکل گرفته است و هیچ چیزی نمی‏تواند نظرش را تغییر دهد تمام صراحت و ابراز احساسات شخصی وی به نابودی خواهد گرایید. در چنین موقعی است که شوهر ممکن است سر صحبت را با خانمی باز کند که در اداره یا باشگاه ورزشی ملاقات می‏کند. چه بسا با وی راجع به مسائلی صحبت کند که مدت‏هاست جرئت بروز آنها را پیش همسرش نداشته است و بعد از مدتی احساس تفاهم و احساس خویشاوندی را که همه ی انسان‏ها با ولع دنبال آن هستند در خود مجددا کشف کند و حتی ممکن است مشکلات زناشویی خود را نیز بیان کند. مردها با بیان ناکامی‏ها و شکست‏ها در ازدواج به سهولت قلب زن‏ها را به ترحم وا می‏دارند. بعید نیست چنین مردی بعد از مدتی به دفتر من بیاید و بگوید:

من بدون این زن جوان نمی‏توانم زندگی کنم. او خیلی خوب مرا درک می‏کند در حالی که همسرم از درک من عاجز است.»(16)

فهماندن و بروز دادن واقعیت درونی خود به همسر

شناخت روحیات و ویژگی‏های زن نیز به اندازه ی شناخت مرد توسط زن بااهمیت است. وظیفه ی زنان در این مورد آن است که با بروز دادن واقعیت درونی خود و صراحت و صداقت در گفتار و رفتار، به شناخت بهتر و بیشتر کمک کنند. برخی معتقدند:

در سرتاسر جهان زیادند افرادی که از نبود تفاهم رنج می‏برند ولی وقتی وضع آنها را از نزدیک بررسی کنیم مشخص می‏شود حداقل تا حدودی خودشان مقصرند یعنی اگر دیگران آنها را درک نمی‏کنند به علت این است که خود را بروز نداده‏اند.

بسیار دیده شده است که بعضی افراد احساسات و درونیات خود را مخفی می‏کنند، علاقه خودشان را به دیگران نشان نمی‏دهند و یا از چیزی ناراحتند اما چیز دیگری را بهانه می‏کنند و خلاصه آنکه دیگران را در مورد خود به اشتباه می‏اندازند. بعضی روانشناسان این حالت را بیشتر به زنان نسبت می‏دهند.

«مهم‏ترین علت شروع مشاجرات از جانب زنان، عدم صراحت در بیان احساسات‏شان است. زن به جای اینکه مستقیما ناراحتی خود را مطرح سازد، ایرادهای بی‏ربط می‏گیرد تا ناراحتی خود را نشان دهد.»(17)

میگویند روز از روزها حضرت امام جعفر علیه الرحمه در کلبه درویشی و فقیرانه شان مصروف مطالعه نمودن بودند که بعد از یک مدت کتاب خود را بسته نموده و بیکی از شاگردان خود که آنهم جناب سلطان بایزید بسطامی بود دستور داده و گفتند که یا بایزید: تو کتاب دیگر مرا بدستم بده ؟

سلطان بایزید عرض نموده گفت: قربانت شوم کتاب دیگر تان در کجاست؟ جناب امام جعفر صاحب گفت: در طاق دیگر است . بایزید بسطامی گفت در کدام طاق؟

با شنیدن چنین جوابی عصاب آن مبارک خراب شده و گفت: یا بایزید بسطامی از مدت هفت سال بدینطرف می شود که تو در این کلبه فقیرانه من خدمت میکنی و حالا میگوئی که در کدام طاق است ؟

در جواب آن مبارک بایزید بسطامی گفتند که قربانت شوم : شما راست میگوید که از مدت هفت سال بدینطرف من در اینجا بخدمت شما مصروف بوده و هستم و لیکن من در طول همین مدت بجز از طاق ابرو جناب مبارک دیگر طاقی را اصلاً نگاه نکردم. با شنیدن این سخن در حالت امام جعفر صادق تغیری رخ داده و روی به بسطامی کرده و گفتند یا بایزید پیش بیا !ـ

زمانیکه آنجناب پیش آمدند برایش گفت: که دهان خود را باز کن؟

میگویند زمانیکه جناب سلطان بایزید دهان خود را باز نمو در همین موقع جناب امام جعفر صادق علیه رحمه از عمیق دل در دهان آنحضرت کوف نموده که میگویند به امر خداوند بزرگ یک نوری در داخل سینه اش هویدا گردید که بعداً آن مبارک در سراسر بلاک های اسلامی شهرت پیدا نمود.

گویند روزی شخصی بحضور سلطان بایزید صاحب آمده و گفت: که قربانت شوم یا سلطان این تسبیح که در دست داشته و دارم به تعداد یکهزار دانه دارد و خواهش می نمایم تا مرا رهنمائی نماید که روزانه چند مرتبه خداوند بزرگ را یاد نمایم؟

جناب مبارک با یزید صاحب گفت: که روزانه به تعداد پنج مرتبه خداوند را یاد کن. آن مرد باز هم سوال نمود که قربانت شوم من میگویم که خداوند بزرگ را روزانه چند هزار مرتبه یاد نمایم شما میگوید که پنج مرتبه؟

جناب بای یزید صاحب گفت اگر بالایت پنج مرتبه اضافی می نماید روزانه سه مراتب خداوند بزرگ را یاد بکن ـ

آن مرد پیش خود گفت: که اصلاً جناب مبارک متوجه گپ من نشده باز هم عرض نمود: شما حرف مرا هسچ متوجه نشده در حالیکه در دستم تسبح یکهزار دانه است که من میخواهم روزانه چندین هزار مرتبه خداوند بزرگ را یاد نمایم و شما میگوید که سه مراتب ؟

سلطان بایزید فرمود: اگر روزانه سه مرتبه هم بتو مشکل است پس در آنصورت یک مرتبه در روز خدواند متعال را یاد کن ـ

آن مرد گفت: قربانت شوم ببین که من چه میگویم و شما مرا چگونه رهنمائی مینماید؟

در همین موقع حضرت بسطامی صاحب سخت جلالی شده و گفت: ای مرد ریا کار پس حالا بزبان بای یزید بگو که یا الله ! زمانیکه آنمرد ریا کار بزبان آن مبارک یا الله میگوید بقدرت خداوند متعال دفعتاً جان بحق داده خاکستر گردید و محو گشت ـ