»» اندازه‌های جهان هستی
برای نور، فاصله 380 هزار کیلومتری ماه تا زمین کمی بیش از یک ثانیه است. این زمان برای مسیر 150 میلیون کیلومتری خورشید تا زمین، نزدیک 8 دقیقه است. فاصله خورشید تا نپتون، دورترین سیاره سامانه خورشیدی، 4.5 میلیارد کیلومتر است که این فاصله برای نور چهار ساعت می‌شود. اما در کیهان‌شناسی فاصله‌ها چنان بزرگند که سال نوری برای اندازه‌گیری مسافت به کار می‌رود.

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » سعید عبدلی ( دوشنبه 86/9/12 :: ساعت 2:27 عصر )

---

»» براى شما از اینترنت
در صفحه Scienceleadsto Islam با این مطلب روبرو می شوید که:
«مردم فکر مى‏کنند کل بدن انسان حساس به درد است، اما علم آناتومى بیان مى‏دارد که اینچنین نیست . این علم کشف کرده است که فقط پوست در این مورد نگهبان بدن محسوب مى‏شود . چنانچه اگر سوزنى را داخل پوست فرو ببریم فقط تا وقتى که از پوست عبور مى‏کند، احساس درد منتقل مى‏شود و هنگامى‏که به گوشت داخل بدن مى‏رسد، گوشت هیچ‏گونه علائم دردى ارسال نمى‏کند ...»


نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » سعید عبدلی ( دوشنبه 86/9/12 :: ساعت 2:27 عصر )

---

»» آزمون خودشناسی
خویشتن‏شناسى یکى از سفارشات معصومین، علیهم‏السلام، است و هر که معرفتش به خود بیشتر باشد خدا را نیز بهتر خواهد شناخت . براى آنکه خودمان را بشناسیم باید درنگ و تاملى دوباره در اعتقاد و رفتارمان داشته باشیم و به حساب نفسمان برسیم . پاسخگویى به سؤالات زیر مى‏تواند به شما در این حسابرسى کمک کند .
هر عبارت را بخوانید، اگر مضمون آن در مورد شما صحیح بود در پرانتز مقابل آن کلمه بله، اگر صحیح نبود کلمه خیر واگرتاحدى مصداق داشت‏کلمه تقریبا را بنویسید .
امتیازها

اگر به عبارت‏هاى زیر پاسخ بله داده‏اید به هر کدام (2) امتیاز بدهید:

19 و 17 و 14 و 13 و 10 و 7 و 6 و 3 و 2 و 1

اگر به عبارتهاى زیر پاسخ خیر داده‏اید به هرکدام (2) امتیاز بدهید:

20 و 18 و 16 و 15 و 12 و 11 و 9 و 8 و 5 و 4

به عبارتهایى که پاسخ (تقریبا) داده‏اید براى هر کدام (1) امتیاز بدهید و سپس نمرات را با هم جمع کنید .
توضیح نمرات:

اگر امتیاز شما 33 و بالاتر از آن است مثل شما، مثل شخص توانایى است که در بیابان پرخطر زندگى بر اسبى راهوار سوار است و شتابان به‏سوى رستگارى حرکت مى‏کند . به لطف پروردگار امیدوار باشید .

اگر بین 32 و 25 امتیاز آورده‏اید مثل شما، مثل شخصى است که زمام اسبى تیزتک را دردست دارد که مى‏تواند او را به مقصد برساند اما در مقابل خطرها شاید فرصت‏سوار شدن بر اسب را پیدا نکند . پس مراقب باشید و عوامل بازدارنده را شناسایى کرده از آنان بپرهیزید .

اگر از 20 کمتر امتیاز آورده‏اید مثل شما، مثل شخص ناتوانى است که همه مسیر را پیاده طى مى‏کند . بى‏شک احتمال ازبین رفتن او با کوچکترین خطرى مهیا است . تا دیر نشده فکرى براى خودتان بکنید .

1 . پیوسته به‏یاد خدا هستید و او را هیچگاه از یاد نمى‏برید . ()

2 . گفتارتان متین و خالى از نقطه‏هاى ضعف است . ()

3 . آنچه را خود به آن عمل نمى‏کنید بر زبان نمى‏آورید . ()

4 . وقتى عمل نیکى انجام مى‏دهید ناخواسته بر سر دیگران منت مى‏گذارید . ()

5 . در سختى‏ها از جا در مى‏روید و نمى‏توانید صبر پیشه کنید . ()

6 . دوستان شما از راستگویان هستند . ()

7 . دیگران را با کردار و گفتار خود به استقامت و تحمل سختى‏ها علاقه‏مند مى‏سازید . ()

8 . غیر از خدا به چیزهایى دیگر نیز امید دارید . ()

9 . با دوستانتان ارتباط کمى دارید و گاهى از مسایل آنها غفلت مى‏کنید . ()

10 . چشمان خود را از نگاههاى ناروا نگاه مى‏دارید . ()

11 . در خوردن روزى پاک و حلال دقت نظر زیادى به‏خرج نمى‏دهید . ()

12 . از کارهاى نارواى گذشته توبه صادقانه و صمیمانه نکرده‏اید . ()

13 . جسم و جان خود را از آلودگى نگه مى‏دارید . ()

14 . از سخن لغو و بیهوده پرهیز مى‏کنید . ()

15 . نگران آنچه براى فرداى خود فرستاده‏اید نیستید . ()

16 . گاهى از یاد قیامت و معاد غافل مى‏شوید . ()

17 . پاى‏بند به اقامه نماز هستید . ()

18 . از نعمتهاى مادى و معنوى که به شما داده شده انفاق نمى‏کنید . ()

19 . فرمانبردار خدا و رسول او هستید . ()

20 . در راه رضاى خدا مجاهده و کوشش نمى‏کنید . ()


نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » سعید عبدلی ( دوشنبه 86/9/12 :: ساعت 2:26 عصر )

---

»» نقطه رنگ‌ پریده آبی (+فیلم)
«نقطه رنگ‌پریده آبی» ، نام کتابی است که به وسیله دانشمند مشهور آمریکایی -کارل ساگان- با الهام از همین عکس ، نوشته شده است.
در سال 2001 سایت space.com ، این عکس را به عنوان یکی از 10 عکس برتر علمی گرفته شده از فضا ، انتخاب کرد.

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » سعید عبدلی ( دوشنبه 86/9/12 :: ساعت 1:46 عصر )

---

»» اشتباه سهوی یا عمدی
در بیت المقدس به نام قبه الصخره در کنار مسجدالاقصی قرار دارد. قبه الصخره بنایی دارای قائده ی 8 وجهی و گنبدی طلایی رنگ  که به نماد فلسطین بدل شده است, عموما به جای مسجد الاقصی اشتباه گرفته می شود, حال آنکه مسجدالاقصی بر مبنای نص صریح قرآن کریم جایگاه معراج حضرت پیامبر (ص) و نخستین قبله ی مسلمانان است و هرگاه سخنی از آن به میان می آید تصویر قبه الصخره نمایش داده می شود. شاید دلیل این اشتباه نزدیکی این دو بنا به یکدیگر باشد اما به نظر می رسد در ورای این اشتباه ساده مساله ی مهمتری وجود داشته باشد.

همین مساله مؤید این است که [دولت] اسرائیل می خواهد تصوبر مسجدالاقصی را از اذهان مردم پاک کند تا بتواند آن را تخریب و معبد خود را پنهانی بنا کند. اگر کسی شکایت یا اعتراضی داشته باشد، به طور زنده تصوبر قبه الصخره  را نشان خواهد داد و اظهار خواهند داشت که اتفاقی نیفتاده است.

عجب توطئه ای! هنگامی که از برخی از اعراب، مسلمانان و حتی برخی از فلسطینی ها پرسش کردم دریافتم که آن ها نیز قادر به تمایز بین این دو مکان مقدس نیستد. جای تاسف است که اسرائیلی ها تا چه حد در پیشبرد توطئه شان توفیق داشته اند. 

 

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » سعید عبدلی ( دوشنبه 86/9/12 :: ساعت 1:44 عصر )

---

»» فصل آموختن
هرگاه در وقت گذار از کوچه و بازار شهر با بر و بچه‏هاى جوانى که از صبح تا به شب میان خانه و مدرسه و دانشگاه پرسه مى‏زنند روبرو مى‏شوم دلم مى‏گیرد، البته منظورم جوانان رها و یله و سرگردان خیابانهاى تهران و سایر شهرها نیستند، بلکه، همان نوجوانان و جوانان خوب و به قول معروف سر به راهى است که به جاى علافى و خوش‏باشى خودشان را به پرسه‏زدن میان کوچه‏هاى هفت توى کامپیوتر، موسیقى و حتى معاملات سیاسى و کلاسهاى کنکور مشغول کرده‏اند . آنهایى که کمتر خانواده‏اى از آینده آنها بیمناکند وگرنه تکلیف دسته اول که روشن است . قربانیان گرفتار در دام بلا و ابتلاء زندگى مدرن و شهرى حسابى جدا دارند و گفت‏وگو درباره آنان نیز بحثى است مجزا . بله؛

 دلم مى‏گیرد وقتى حال و روز گروه دوم را مى‏بینم و سرمایه‏هاى جبران نشدنى عمر و جوانیشان را که ساده و مفت از دست مى‏دهند . اینها بهترین فصل زندگى را که من آنرا «فصل آموختن‏» مى‏شناسم از دست مى‏دهند . مخاطب این نوشتار این گروهند .

«فصل آموختن‏» ، مثل بهار، مثل جوانى، مثل شب مهتابى در چشم برهم زدنى مى‏گذرد . بى‏صدا و بى‏آنکه کسى متوجه آن شود . شکى ندارم که تا آخر عمر مى‏توان آموخت و باید هم آموخت اما «فصل آموختن‏» درست وقتى که روزهاى جوانى را به شب مى‏رسانیم مى‏گذرد . همان وقت که بسیارى از شبها و روزهایمان در میان سایتها مى‏گذرد، همان ماههایى که در هواى قبولى در کنکور سپرى مى‏شود به سادگى و آرام از کنار ما مى‏گذرد، همان ماهها و سالها که سر در پى بازیهاى اجتماعى و سیاسى نامعلوم و گم سنگ این و آن را به سینه مى‏زنیم . وقتى هم که این فصل گذشت دیگر برنمى‏گردد .

این فصل از دوران کودکى شروع مى‏شود تا بیست و دو یا سه سالگى که به اوج خود مى‏رسد و از آن پس ...

از آن پس سیلاب اشتغالات، گفتاریهاى تمام نشدنى جهان جهنده و بى‏قرار قرین و همراه با دغدغه آب و نان مجالى باقى نمى‏گذارد به قول معروف فرصتى براى سر خاراندن هم نیست تا چه رسد به آموختن و به جایى رسیدن . به زبان شاعرانه:

عهد جوانى گذشت در غم بود و نبود

نوبت پیرى رسید صد غم دیگر فزود

بسیارى از آمادگیهاى جسمى و ذهنى و توانائیها از قله رو به فرود و کاهش و کاستى مى‏آورد تا منتشر شدن در کویر کند ذهنى بى‏حوصلگى و خستگى . به این مى‏ماند که دانه‏اى تا وقت‏به برگ و بار نشستن فرصتى براى اندوختن قوه و توان داشته باشد، دانه وجود آدمى تا به برگ و بار نشستنى فرصتى کوتاه دارد . بعد از آن «فصل میوه دادن‏» مى‏رسد . مثل تابستان که فصل میوه بیشتر درختهاست . این فصل که سرآمد باقى فصل تجربه‏هاست، فصل صیقل دادن به آموخته‏هاست، فصل خدمت و دستگیرى و خلق آثار ماندگار . بدا بحال کشتى‏گیرى که بى‏آموختن در صحن کشتى روبرو با حریف شده باشد .

بسیارى از ما و برو بچه‏هاى ما این فصل را مفت و مجانى از دست مى‏دهند شاید از همین روست که میوه و ثمر درست و حسابى از ما به یادگار نمى‏ماند، چیز قابل توجهى متولد نمى‏شود، همه چیز نیمه کاره و ناقص به قول بزرگان اهل ادب به مقام «ثمر دادن‏» نمى‏رسیم . میوه کال و ناقص هم تنها به درد کود شدن مى‏خورد .

شاید یکى از بزرگترین شادیهاى استعمارگران این باشد که امکان استفاده از «فصل آموختن‏» را از ساکنان شرق و بویژه شرق اسلامى گرفته‏اند . در واقع آنها «ماتم ما را به شادى نشسته‏اند» .

چه دیر به یاد انتخاب رشته تحصیلى، انتخاب شغل و آموختن فن زندگى کردن و زنده بودن مى‏افتیم .

چه دیر سر در پى جستن «معنى بودن و نحوه بودن‏» مى‏گذاریم و وحشتناکتر از آن چه دیر به یاد «مرگ‏» و چگونه مردن مى‏افتیم .

سالهایى که به «سرگرمى و بازى‏» ، «تفریح و تفنن‏» ، از این شاخه به آن شاخه پریدن، براى چیزهاى حقیر و کم‏بنیه سوت و هورا کشیدن گذشتند بخشى بزرگ از «فصل آموختن‏» ما بودند . حتى سالهایى که اداى بزرگترها را درآوردیم، معلم و روزنامه‏نگار و واعظ و مربى شدیم بى‏آنکه داد اینهمه را داده باشیم، بى‏آنکه آموخته باشیم . نمى‏دانم کسانى که در «فصل آموختن‏» ما را به میدان مجادلات و بدو بستانها و امثال اینها کشیدند مى‏دانستند چه سرمایه‏اى را از کف ما مى‏ربایند؟

هر چه مى‏خواهد بشود، در همین سالهاى محدود مى‏شود . آنهایى هم که به قول معروف «چیزى شدند» محصول همین سالها هستند . محصول «فصل آموختن‏» ، فرقى هم نمى‏کند، فقها، علماء، موسیقى‏دانان صاحب نام، خطاطان، صاحب قلم و استادان صاحب نام در فنون که سرى در میان سرها آوردند و ملا و استاد شدند و جماعت‏بسیارى را به دنبال خودشان براند و شاگرد پروردند و فرهنگ و تمدن و دین مردم را از میان فراز و نشیبهاى تاریخ گذراندند جملگى مرهون همین سالهاى کوتاهى هستند که مفت و مجانى از دست ما مى‏روند . کمى به عقب بنگرید، سیر و سفر هر یک از رشته‏هاى علمى و فنى و هنرى را مشاهده کنید، هر یک از اینها پلهاى بزرگى از ایام قدیمند که بر پایه‏هاى مردانى مرد ایستاده‏اند تا به امروز . فردوسى، سنایى، عطار، نظامى، سعدى، مولوى، حافظ و جامى پایه‏هاى سترگ پل فرهنگ واربند و مردانى دیگر چون اینها . اینها به ما و به فرهنگ و هویت و ادب ما معنى داده‏ند و آن را و ما را از دیگران متمایز ساختند تا به امروز که به جرات مى‏گوئیم «هستیم‏» . فقه و کلام و فلسفه و تاریخ و نجوم و ریاضى هم همین وضع را دارند .

البته مردانى استثنایى هم بوده‏اند که در ایام میانسالى و پیرى دست‏به کارى کارستان زدند اما، استثناء قاعده نمى‏شود . واى بحال روزى که دلخوش کردن به این اتفاقات و استثنائات بهانه‏اى براى «فرصت‏سوزى‏» بیشتر شود .

به قول هوشنگ ابتهاج:

«گذشت عمر و به دل عشوه مى‏خریم هنوز

که هست در پس شام سیه صبح سپید»

منم روزى فکر مى‏کردم «دانشگاه‏» تنها جاى آموختن است . از شما پنهان نماند در همان سالهاى دانشجویى پى بردم بسیارى از «فرصت‏سوزى‏ها» دانسته یا نادانسته در همین اماکن رخ مى‏دهد .

دانشگاه هم مثل سبیارى از جاها اعتبار و پز مى‏دهد، به آدمى چنین القاء مى‏کند که دانا و ملاست اما، در میدان عمل و در کنار مردان مرد از قبیله علم و دانایى و عمل است که به قول معروف درمى‏یابیم: «ول معطلیم‏» .

مگر نه اینکه براى رسیدن به مقامى شایسته در هر رشته‏اى و فنى «شش تا ده سال آموختن جدى‏» کافى است؟ براى تبدیل شدن به نوازنده‏اى چیره‏دست در تار، براى کسب مقام ممتاز خوشنویسى، براى آموختن کامل فن نوشتن، نقاشى چیره‏دست‏شدن و آموختن بایسته‏هاى فقه و فقاهت .

نمونه افرادى که با صرف همین مقدار از زمان سرآمد شدند کم نیستند .

اگر بپرسیم چرا بسیارى از دانش‏آموختگان دانشگاهى پس از حداقل 16 سال تحصیل قادر به حضور جدى در میدان مخصوص به خود نیستند؟ چه پاسخى مى‏دهید؟

استادى داشتم که هر کجا هست‏یادش بخیر باد . مى‏گفت:

«در گذشته مردانى مى‏نشستند گوشه اتاقى و یک دور «کشف‏الاسرار و عدة‏الابرار» (1) مى‏نوشتند و بلند مى‏شدند حال هر کس بتواند از روى آن بخواند به او مدرک دکترى مى‏دهند» .

ماحصل گذراندن دو واحد تفسیر و دو واحد فقه و دو واحد تاریخ اسلام و دو واحد فلسفه و دو واحد ادبیات معاصر و امثال اینها چیزى بیشتر از آنچه ملاحظه مى‏شود نیست .

این از «فصل آموختن‏» که بیشتر شبیه «فصل از آموختن‏» (2) است تا خود آموختن اما نکته دوم روش ماست . امان از دست عجله، از دست‏حرکت‏یک خط در میان مثل مشق شب بچه‏ها، از مقدمه‏هاى طى نشده، از آموختن‏هاى ناقص و بالاخره امان از دست قوره نشده‏هاى مویز شده .

شاید هنوز هم بین رانندگان کامیون و اتوبوس این رسم جارى باشد . در نوجوانى شاگرد پا به رکاب مى‏شدند و در جوانى با احتیاط پشت کامیون مى‏نشستند، با گرفتن گواهى‏نامه کمک راننده مى‏شدند و وقتى سرى در سرها درمى‏آوردند دو دانگ کامیون یا اتوبوس را شریک مى‏ش‏دند تا روزى که خودشان صاحب یک کامیون ششدانگ مى‏شدند و خود را «سلطان جاده‏» مى‏خواندند .

اینها جملگى «آموختن پلکانى‏» داشتند و نه «پرسشى‏» و یک خط در میان . مثل همه شاگردهاى کلاس خط و مشق خطاطى، مثل همه کسانى که آنقدر کنار دست استاد مشق آواز و تار و سنتور مى‏کردند و دست ادب به سینه مى‏زدند تا از استاد همه شیوه‏ها و فنون را مى‏آموختند آنهم در «فصل آموختن‏» و قرین با «ادبى‏» که ضام آموخته‏ها و نگهبان آن بود .

فکر مى‏کنید از میان اینهمه جوان تار به دست و گیتار بر دوش که هر روزه در گوشه و کنار شهر در حال رفت و آمد هستند چند نفر دست پایین نوازنده‏اى مى‏شود که صداى سازش شنیدنى است؟

بسیارى از اینها چند ساعتى هم کلاس زبان مى‏روند و ساعاتى را هم به آموختن یک فن ورزش خود را مشغول مى‏دارند . مشغول آموختن شدن با «آموختنى‏» فرق مى‏کند .

آموختن و شاگردى کردن یک «هنر» است و هنر شاگردى، زانو زدن و کار کردن با اکسیر اعظم سپاسگزارى . رمز شکست هم در همین است . ادب نمى‏کنیم، شرط آموختن بجا نمى‏آوریم و گاه با ناسپاسى همه استحقاق رشد و کمال را از خودمان دور مى‏سازیم .

از وقتى که «استاد به خدمت‏شاگرد رفت‏» و «شاگرد روزى‏رسان استاد» همه چیز وارونه شد . مثل همان روزى که مردم روزى رسان را دولت فرض کردند و استخدام شدن در ادارات دولتى را تضمین رزق و روزى خودشان دانستند . تا جایى که گمان کردند سهم و روزى آنها را خدا همان مقدارى قرار داده که در فیش حقوقشان وارد مى‏شود .

شاید بهمین خاطر است که عموم کارمندان از جرات ریسک و تحرک و خطر کردن کمى برخوردارند .

آنکه نزد استاد با «ادعا» وارد مى‏شود و مى‏خواهد یک شبه ره صد ساله برود، به همان روز و روزگارى مى‏افتد که بسیارى از ما افتاده‏اند .

تا حلیم، حلیم شود و خوردنى، یک شب تا به سحر تحمل آتش اجاق مى‏خواهد و ضربه کوبه حلیم‏پز . به قول شاعر:

بسیار سفر باید تا پخته شود خامى!

شاید راز درهم‏ریختگى بازار و کسب و کار امروز ما و آمیخته شدن اموال و دامه‏هاى حرام و حلال، راز رخت‏بربستن اعتماد و حسن ظن از صاحبان حرفه و فن در کوچه و بازار و بالاخره را آشفتگى و روزمرگى سازمانهاى آموزشى و اجتماعى و سیاسى که در آنها «بیکارى پنهان‏» بیداد مى‏کند به همین برمى‏گردد . به راه نرفته‏هاى نشسته برجاى استاد . به قوره‏هاى نشده‏هاى میوز شده، به صاحب منصبانى که در نوبت وصف نایستادند . به معلمان استاد ندیده . وقتى از روى شانس و حادثه و کلک و آشفتگى بازار کسى بر صندلى و جایى تکیه زد آنهم قبل از آنکه اسباب و مقدماتش را فراهم کرده باشد، فساد مى‏پراکند . به‏قول شاعر:

تکیه برجاى بزرگان نتوان زد به گزاف

مگر اسباب بزرگى همه آماده کنى

اولین کسى هم که قربانى این وضع مى‏شود همان شاگرد معلم نویده جویاى نام است .

چه قیمتى سنگین‏تر از دست رفتن اعتبار و اعتماد؟ .

چه خسارتى مهمتر از دست رفتن سرمایه و شکست؟ و چه مصیبتى بزرگتر از بازخواست‏خداوند براى بروز آنهمه فساد و ندانم کارى و از بین رفتن اخلاق و ادب؟

هیچ روز و روزگار مردانى را که یک شبه تغییر شغل و پیشه دادند دیده‏اید؟ ...

پى‏نوشت:

1) از تفاسیر مهم و عرفانى قران معروف به تفسیر خواجه عبدالله که در 10 جلد به‏چاپ رسیده .

2) جدایى از آموختن .

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » سعید عبدلی ( دوشنبه 86/9/12 :: ساعت 1:44 عصر )

---

»» قرآن کریم در مورد سیاه چاله‌ها چه می گوید؟
انسان ها عادت داشتند تا زمانی که پیامبران برایشان معجزه نیاورده اند، حرف این فرستادگان خدا را رد کنند. بعضی ها حرف آن ها را قبول می کردند و بعضی هم بر سرسختی خود می افزودند. اکنون بعد از وفات پیامبران، باز هم مردم نیاز دارند بدانند آیا خدا وجود دارد؟، داروینیسم و نظریه تکامل به کفر ورزی انسان ها و سکولاریزم کمک کرد به طوری که این نظریه انسان ها را تا تاریکی های عصر حجر برد. به خاطر تحریف دین مسیحیت و دین یهودیت، پیروان این ادیان در اثر این نظریه دچار تزلزل و دودلی شدند.

اسلام، آخرین دین آسمانی اکنون در مقابل این نظریات کفر آمیز ایستاده است. بیشتر یافته های علمی که دانشمندان به آن می بالند در قرآن ذکر شده است ، که ???? سال پیش نازل شده است.
یکی از معجزات علمی که در قرآن آمده است، در مورد سیاه چاله ها می باشد.
خداوند با اشاره به مشخصات خاصی، در آیه زیر به سیاه چاله ها اشاره می کنند.
این مشخصات عبارتند از :
?) آن ها ستارگانی در حال حرکت هستند.
?) آن ها پنهان هستند.
?) آن ها ستارگانی جارو کننده هستند.
اجازه بدهید قبل از اینکه ببینیم اخترفیزیک دان ها در مورد سیاه چاله ها چه می گویند، به این آیه از قرآن کریم اشاره کنیم.
خداوند در قرآن فرموده اند:
فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ (15)الْجَوَارِ الْکُنَّسِ (16)وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ (17)وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ (18)إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ (19) (تکویر)

??. به راستی سوگند به اختران بازآینده نمی خورم. ??. آن روندگان نهان شونده. ??. و به شب چون تاریک شود. ??. و به سپیده چون بدمد. ??. که این سخن فرستاده ای است بزرگوار(جبرئیل). سوره تکویر

به خوبی امروزه مشخص شده است که ستارگان در طول عمر خود دچار تحول می شوند تا آنکه بمیرند. یکی از انواع مرگ ستارگان، تبدیل شدن به سیاه چاله است.
خداوند در قرآن می فرمایند:
وَلا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لا إِلَهَ إِلا هُوَ کُلُّ شَیْءٍ هَالِکٌ إِلا وَجْهَهُ لَهُ الْحُکْمُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ (88) قصص
با خداوند، معبود دیگری را نخوانید. خدایی نیست جز او، هرچیزی نابود می شود مگر ذات او. فرمان مخصوص اوست، به سوی او بازگردانده می شوید. قصص ??

در طول دوره زندگی ستارگان، آن ها موجودیت خود را تغییر می دهند. این تغییر میلیون ها سال طول می کشد. یکی از آن ها تبدیل شدن به سیاه چاله است که چهره ای ترسناک دارد.
? انواع سیاه چاله ها کدامند؟
دانشمندان سه نوع سیاه چاله را کشف کرده اند:کوچک، متوسط و بزرگ.
?) نوع کوچک یا کم جرم یا نوع اختری یا کهکشانی
این نوع از سیاه چاله ها از ستارگانی تشکیل می شوندکه جرمشان ??? برابر جرم خورشید ما است.
وقتی که انرژی چنین ستاره ای تمام می شود، پوسته خارجی خود را پرتاب می کند و هسته خود را که هنوز ?? برابر خوررشید ما است را نگه می دارد.
دانشمندان عقیده دارند که کهکشان راه شیری ما دارای ده ها هزار از این سیاه چاله ها است بنابراین به آن سیاه چاله کهکشانی می گویند.
?) سیاه چاله های متوسط
?) سیاه چاله های بسیار سنگین
در مرکز کهکشان ها قرار دارند. بعضی از دانشمندان عقیده دارند که بیشتر کهکشان ها که کهکشان ما هم جزوی از آن است، دارای سیاه چاله ای در مرکز خود است.
در ستارگان سنگین دو فرایند مهم پیوسته رخ می دهد. یکی جوش هسته ای است( که هیدروژن را از مرکز ستاره به بیرون می فرستد و دیگری جاذبه (که تمامی هیدروژن را به طرفی که آمده بود می کشد). این دو روند یکدیگر را خنثی می کنند تا اینکه هیدروژن ستاره سوخته شود و در این موقع جاذبه غلبه می کند.
وقتی که جاذبه غلبه کرد، ستاره ناپایدار می شود و منفجر می گردد. وقتی که شروع به منفجر شدن کرد، ‌دیگر متوقف نمی شود و ستاره ( و در نهایت اتم هایش) به داخل خود فرو می ریزند و منجر به تشکیل سیاه چاله می شود.( Hewitt ???)

 

این تصویر که به کمک اشعه ایکس گرفته شده است نشان دهنده سیاهچاله ای است که در حال بلعیدن ستاره ای می باشد.
سیاهچاله بسیار سنگین سیاهچاله ای است که جرم آن بین ??? تا ???? برابر جرم خورشید است. امروزه این عقیده وجود دارد که اگر همه کهکشان ها سیاهچاله ای از این نوع نداشته باشند، تعداد زیادی از آن ها که کهکشان راه شیری نیز جزئی از آن است، در مرکز خود چنین سیاه چاله ای را دارند. این سیاه چاله ها دارای خصوصیات عجیبی هستند که آن ها را از همنوعان خود متمایز می کند.

? چرا سیاهچاله ها سیاه می باشند؟
یک موشک برای آنکه سطح زمین را ترک کند باید سریعتر از ????? مایل در ساعت ( ? مایل در ثانیه) حرکت کند. به این سرعت، سرعت فرار از زمین می گویند. اگر راکت سرعتی کم تر از این مقدار داشته باشد، توسط جاذبه به زمین بر می گردد. سرعت فرار از یک سیاه چاله بیش از ?????? مایل در ساعت است پس اگر بخواهیم از آن فرار کنیم، باید سرعتی بیش از این مقدار داشته باشیم. سرعت نور ?????? مایل در ساعت است بنابراین نمی تواند از سیاهچاله ها فرار کند پس این سیاهچاله ها به رنگ سیاه هستند.( به عبارت بهتر دیده نمی شوند. )
ستاره شناسان به کمک اشعه ایکس و تلسکوپ های رادیویی توانسته اند سیاه چاله قدیمی را که در اطراف کهکشان راه شیری است کشف کنند. این سیاه چاله که دارای مسیری نامتقارن است در حال بلعیدن ستاره ای می باشد.
اعتقاد بر این است که این سیاه چاله باقی مانده یک ستاره بسیار بزرگ است که میلیاردها سال پیش زندگی می کرده و از خانه خود به بیرون پرتاب شده و سرگردان در حال حرکت می باشد.
بسیاری از ستارگان منظومه شمسی ما در یک صفحه نازکی به نام صفحه کهکشانی هستند. اگرچه خوشه های گردی نیز وجود دارند که هرکدام دارای صدها هزار ستاره قدیمی هستند و به دور مرکز کهکشان در حرکت می باشند و در مسیری می باشند که از صفحه کهکشانی به دور می باشند.
بنابراین زمانی که یک ستاره تمام سوختش به مصرف رسید در خود فرو می ریزد و در نهایت به سیاه چاله ای تبدیل می شود که دارای چگالی بی نهایت و حجم بسیار ناچیز است و میدان مغناطیسی بسیار قوی دارد.
خداوند در قرآن به این حقیقت مرگ ستارگان( که به خاطر پایان سوختشان است اشاره می کنند) در آن جا که می گویند:
وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ (2)
آنگه که ستارگان به سیاهی می گرایند.

? آیا تمامی ستارگان به سیاه چاله تبدیل می شوند؟
تمامی ستارگان به سیاه چاله تبدیل نمی شوند. ستاره ای که جرمش کم تر از ?.? بار بزرگتر از خورشید باشد، به کوتوله سفید تبدیل می شود. ستاره ای که ?.? تا ? برابر خورشید جرم داشته باشد تبدیل به ستاره نوترونی می شود. تنها ستارگانی که جرمشان بیش از ? برابر خورشید باشد به سیاهچاله تبدیل می شوند.
سیاه چاله ها آن قدر جرمشان زیاد است که نور نمی تواند از آن ها عبور کند و چون چیزی سریع تر از نور نمی تواند حرکت کند، هیچ چیز از سیاهچاله نمی تواند بیرون بیاید.
خداوند به این موارد قسم یاد می کنند تا تائید کنند که قرآن از طرف پروردگار نازل شده است. به آیات ?? تا ?? سوره تکویر که در بالا آمده است نگاهی دوباره بیاندازید.
این نوع تاکید که در این آیات به کار رفته است و خداوند با قسم از آن ها یاد کرده، به خاطر اهمیت سیاهچاله ها است که در واقع ستارگان مرده در حال حرکتی می باشند و نوری از خود تولید نمی کنند و هرچه سرراهشان باشد می بلعند. قرآن مجید از آن ها به "پاک کنندگان" یاد می کند که در تطابق کامل با عملکرد آن ها از لحاظ علمی است.
دانشمندی غیر مسلمان که نام سیاهچاله را برای این پدیده گذاشته است، بسیار مناسب این نام را انتخاب کرده است. اگرچه او هرگز قرآن نخوانده است ولی همان نامی را بر آن ها نهاده که قرآن با آن نام آن ها را خوانده است. این نشان دهنده آن است که قرآن تا چه حدی به حقایق علمی که امروزه کشف می شود نزدیک است. این دانشمند این چنین این پدیده را تعریف کرده " آنچنان نیروی جاذبه ای دارند که مانند یک جاروبرقی نامرئی کیهانی هستند و آن چنان مواد اطراف خود را جذب می کنند که حتی نور نیز نمی تواند ازآن بیرون بیاید."
کلمه قرآنی خُنَّسِ در آیه ?? سوره تکویر را در عربی می توان به جاروبرقی ترجمه کرد.
زمانی که سیاه چاله ها از لحاظ علمی تعریف شدند، دقت قرآن مجید در تعریف آن ها تنها در سه کلمه بیشتر مشخص می شود. قرآن سیاه چاله ها را با خصوصیات زیر تعریف می کند:
?) آن ها در حال حرکت می باشند.( همان گونه که علم می گوید).
?) آن ها وقتی شناسایی شدند، دارای حجاب می باشند. ( همان طور که علم می گوید نور نیز نمی تواند از آن ها عبور کند.)
?) آن ها همه چیز را می بلعند.

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » سعید عبدلی ( دوشنبه 86/9/12 :: ساعت 1:43 عصر )

---

»» مردی که باعث‌ تغییر حکم خدا شد!

در صدر اسلام آنگاه که خداوند روزه را بر مسلمانان واجب نمود، حکم روزه و شرایط آن، چنان بود که اگر شبِ ماه رمضان مسلمانى را خواب مى‌ربود، خوردن و آشامیدن بر او حرام مى‌شد و نیز در تمام ماه مبارک رمضان آمیزش با همسران در روز و شب تحریم شده بود.
روزی از روزهای ماه رمضان آن دوران، مسلمانی از یاران پیامبر خدا صلى الله علیه و آله به نام  ابن جبیر که پیرمرد ناتوانى بود، و تمام روز را روزه داشت،

هنگام افطار بعد از یک روز پر مشغله و همراه با کوله‌باری از خستگی به خانه خود برگشت، هنگام افطار بعد از یک روز پر مشغله و همراه با کوله‌باری از خستگی به خانه خود برگشت و همچنان که منتظرِ پهن شدن سفره افطار بود و همسرش رفته بود تا برایش غذا حاضر نماید، خوابش برد. وقتى بیدار شد، مطابق حکم خداوند او دیگر اجازه‌ی خوردن نداشت لذا افطار نکرد و با همان حال به رختخواب رفت و شب را به صبح رساند.

ایام، ایام جنگ خندق بود و مسلمانان مشغول حفر گودال به دور شهر بودند، مرد داستان ما، صبح در حالى که روزه‌‌ی دیروزش را به روزه‌ی امروز چسبانده بود براى کندن خندق به دوستان مجاهد خود پیوست. اما در گرماگرم کار سرو قامت این مرد بزرگ از شدت ضعف و گرسنگى، بر زمین افتاد و بیهوش شده.

همه دور مرد جمع شده بودند و همه سخت نگران حالش بودن. اوضاع چنان بود که پیامبر اکرم وقتی بالاى سرش آمد، دلِ نازک و پر مهر او نیز از دیدن این منظره به درد آمد و تأثّر تمام سینه‌اش را درنوردید.

آنچه بر سر ابن جبیر آمده بود موجب شد تا خداوند احکام روزه را تغییر دهد و فرمان کند که: أُحِلَّ لَکُمْ لَیْلَةَ الصِّیَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَآئِکُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَّکُمْ وَ أَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ عَلِمَ اللّهُ أَنَّکُمْ کُنتُمْ تَخْتانُونَ أَنفُسَکُمْ فَتَابَ عَلَیْکُمْ وَ عَفَا عَنکُمْ فَالآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَ ابْتَغُواْ مَا کَتَبَ اللّهُ لَکُمْ وَ کُلُواْ وَ اشْرَبُواْ حَتَّى یَتَبَیَّنَ لَکُمُ الْخَیْطُ الأَبْیَضُ مِنَ الْخَیْطِ الأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّواْ الصِّیَامَ إِلَى الَّلیْلِ وَ لاَ تُبَاشِرُوهُنَّ وَ أَنتُمْ عَاکِفُونَ فِی الْمَسَاجِدِ تِلْکَ حُدُودُ اللّهِ فَلاَ تَقْرَبُوهَا کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللّهُ آیَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ

همبستری با زنانتان در شب ماه روزه بر شما حلال شد آنها پوشش شمایند و شما پوشش آنهایید خدا می‌دانست که شما به خویشتن خیانت می‌ورزید، پس توبه شما را بپذیرفت و شما را عفو کرد اکنون با آنها همبستر شوید و آنچه را که خدا بر شما مقرر گردانیده است انجام دهید، و بخورید و بیاشامید تا رشته روشن صبحدم در تاریکی شب آشکار شود و روزه را به شب برسانید و چون در مسجد اعتکاف کنید، با زنان همبستر مشوید اینها حدود فرمان خداست، پیشتر نیایید، خدا آیات خود را اینچنین بیان می‌کند، باشد که به پرهیزگاری برسند.

 

و اکنون در کتاب مقدس خداوندگار، قرآن مجید، این آیه، آیه‌ی 187 سوره‌ی بقره می‌باشد.

 

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » سعید عبدلی ( دوشنبه 86/9/12 :: ساعت 1:41 عصر )

---

»» موانع استجابت دعا
در دعاى کمیل امیر مؤ منان علیه السلام به این نکته برمى خوریم که اگر بر سر راه دعا عایق و مانعى قرار گیرد و شخص داعى توجه به مانع نکرده و آن را رفع ننماید، اجابت نیز انجام نخواهد گرفت . حضرت با جمله اللهم اغفرلى الذنوب التى تحبس الدعاء(1) به این شرایط مهم اشاره فرموده و گناه را اساسى ترین مانع دعا قرار داده اند، سپس براى علاج آن ، دستور به استغفار داده اند.

در این زمینه روایتى نیز به ما رسیده است - که معاذ بن جبل از پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم نقل مى کند - و در آن به بسیارى از موانع دعا اشاره شده است (2) در آن روایت پیامبر اکرم اشاره به باطن اعمال فرموده اند؛ آن هم باطنى که حتى از دید و علم ملائکه حامل اعمال مخفى مى ماند.

ما در این جا این روایت را نقل به معنى نموده و مورد بحث خود را در این مقطع نقل مى نماییم و از ذکر آنچه که فعلا مربوط به مبحث ما نیست صرف نظر مى نماییم .

 
از جمله موانع قبولى اعمال (به طور مطلق) که قطعاً شامل دعا نیز مى‌شود، اینها را مى‌توان نام برد :

    1- غیبت برادران دینى .
    2- عملى که بنده به وسیله آن در پى کسب منفعت دنیایى باشد.
    3- تکبر بر خلایق .
    4-  خود بزرگ بینى و عجب .
    5-  حسد نسبت به آنان که به علم و عمل اشتغال دارند.
    6- عدم شفقت و ترحم نسبت به دیگران .
    7- عملى که بنده به واسطه آن ، قصد معروف شدن در بین مردم را دارد.
    8- عمل را به خاطر خدا به جا نیاورده است .
    9- زبان او موجب ایذاء دیگران است .
    10- گناهان خود را بر عهده دیگران مى گذارد.
    11- با بزرگداشت خود دیگران را تحقیر مى نماید.
    12- با پاک جلوه دادن خود، به آلودگى دیگران اشاره مى نماید.
    13- به واسطه دنیا مى خواهد آخرت را تاءمین کند.
    14- به دیگران فحاشى مى نماید.
    15- در حضور دیگران به نجوا مى پردازد.
    16- در او نسبت به مردم حالت گزندگى است .

موارد ذکر شده مجموعه اى است از موانع قبولى اعمال ، به خوبى روشن است که این ها موانع دعا هم هستند، زیرا دعا خود عملى است که عبادت بوده و موجب قرب الهى مى گردد و اگر مورد قبول واقع شود، به دنبال خود اجابت هم دارد؛ ولى اگر مردود گردد مضمون آن نیز مقبول نشده و قهرا به اجابت نخواهد رسید.

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » سعید عبدلی ( دوشنبه 86/9/12 :: ساعت 1:41 عصر )

---

»» تاثیر نماز بر روی بدن نمازگزار
نماز پل ارتباطی قوی بین خداوند و نمازگزار ایجاد می کند. در هنگام نماز انسان با حالتی تمنا گونه درخواست خود را ابراز می دارد که باید علت این حالت را بررسی کرد. خداوند در قرآن می فرمایند:
الَّذِینَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ (28)رعد
" آن ها که ایمان آورده اند، دل هایشان با یاد خدا آرام می گیرد، به درستی که با یاد خدا دل ها آرام می گیرد." سوره رعد آیه ??
همچنین خداوند در جای دیگری می فرمایند:

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » سعید عبدلی ( دوشنبه 86/9/12 :: ساعت 1:40 عصر )

---

»» لیست کل یادداشت های این وبلاگ
مرنجان و مرنج
عزاداری از سنت های پیامبر اکرم (ص) است
سعادت ابدی در گرو اشک و عزاداری بر سیدالشهدا علیه السلام
سبک زندگی قرآنی امام حسین (علیه السلام)
یاران امام حسین (ع) الگوی یاران امام مهدی (عج)
آیا شیطان به دست حضرت مهدی علیه السلام کشته خواهد شد؟
ارزش اشک و عزا بر مصائب اهل بیت علیهم السلام
پیوستگان و رهاکنندگان امام حسین علیه السلام
امام حسین علیه السلام در آیینه زیارت
پیروان مسیح بر قوم یهود تا روز قیامت برترند!
نگاهی به شخصیت جهانی امام حسین «علیه السلام»
[عناوین آرشیوشده]